woensdag 31 oktober 2018

Rare snuiters op mijn blog

Even een vraagje tussendoor vandaag, niks creatieverigs, maar iets over vreemde vogels tussen je bezoekers op je blog.

Ik mag graag even kijken wie mijn blog allemaal bezoeken. Het valt me dan op dat je werkelijk uit allerlei landen bezoekers krijgt en via allerlei sites. Maar soms zitten er rare snuiters bij. Zo krijg ik vandaag op verschillende blogberichtjes hetzelfde vage commentaar. Eigenlijk een nietszeggend iets over mijn blog in niet helemaal correct Engels. Op verschillende blogjes wordt steeds met exact dezelfde zin gereageerd. Ik denk dan: snap ik dit? Wat wil die persoon?
Zo krijg ik soms ook bezoekers van hele vage sites. Mocht je dan eens op het webadres van zo'n site klikken, kom je op sites terecht waar je alleen even snel tussen je oogwimpers door naar durft te kijken, of beter helemaal niet. (Als u begrijpt wat ik bedoel).
En dan heb je ook nog het fenomeen dat je bezoekersaantal ineens enorm stijgt, zeg maar met zo'n 150 stuks tegelijk. Maar dat is dan meestal iets onduidelijks uit Rusland of Amerika. Wat proberen die nu eigenlijk te doen op mijn blog?

Hebben jullie medebloggers dat nu ook? En weten jullie er altijd raad mee. Die vage reacties, laten jullie die staan, of verwijderen jullie die. Ik ben benieuwd!

Fijne dag!
Marie-Louise

PS: Ik ben voor de verandering weer eens appelmoes aan het maken, het wil wat, al dat fruit, ik heb het er maar druk mee.

maandag 29 oktober 2018

Sterren rijgen van kralen

Vandaag was een dag die vooral uit wachten bestond. Dat kwam zo, gisteren begaf de thermostaat het. (Gelukkig hadden we de houtkachel nog). Dus vanochtend gelijk de installateur gebeld en die zou na drie uur langskomen. Verder had ik ook de dierenarts nodig en die zou bellen zodra hij in de buurt was. Dus je drentelt de hele  dag een beetje door je huis, telefoon in de buurt zodat je niemand mist. En dan ga je toch niet zo voortvarend als anders aan de slag, want stel dat je net in de moestuin bent als de bel gaat. Nou ja, een beetje suffe dag dus. Maar gelukkig kwam ik weer iets leuks tegen op internet, dus na wat huishoudelijke klussen heb ik heerlijk zitten prutsen met draad en kralen.


Dit was mijn eerste probeersel en ik was er best content mee. Ik gebruikte houten kralen van 15 mm. en waxkoord. Je rijgt 12 houten kralen aan het waxkoord en sluit die tot een cirkel. 

Ik heb het proberen uit te leggen in een tekening.
Eerst dus de zwarte lijn volgen.


De tweede ronde rijg je steeds 2 kralen tegelijk aan je draad en volg je de rode lijn. 
De derde ronde rijg je steeds 1 kraal tegelijk aan je draad en volg je de blauwe lijn.
Je breekt je draad niet af tussendoor, maar rijgt gewoon steeds door.
Aan het einde knoop je de begin- en einddraad stevig aan elkaar en knipt ze af.
De lijnen geven dus de route aan die je draad moet volgen.


Na één ster waren helaas de houten kralen op.

Gelukkig had ik nog van die hele kleine kraaltjes en een klosje heel oud, maar stevig garen.


En daarmee reeg ik nog vier kleine sterretjes. Dat was wel vééééél meer gepruts.


Als je heel veel geduld heb zou je er een prachtige slinger van kunnen maken in de kerstboom (heb ik niet helaas). Maar ze zijn ook heel leuk om als extraatje op een kerstkaart te doen, of om een cadeautje mee te versieren. Je zou denken dat het al bijna kerstmis is.

Als je trouwens op pinterest kijkt kom je de wereld aan leuke ideeën tegen met kralen. Ik probeerde nog een paar andere sterretjes, maar deze vond ik het mooist tot nu toe.

Nu wordt het tijd om voor het eten te zorgen, de jeugd komt net terug uit school, dus helaas moet ik even wachten met rijgen. Morgen weer verder.

Fijne dag!
Marie-Louise


vrijdag 26 oktober 2018

Havermout-pannenkoekjes

Soms heb je zo'n drukke dag dat het ineens avond is en dan blijkt dat je nog niets voor het eten gedaan hebt. De rest van het gezin kijkt je wat hongerig aan en jij bedenkt ondertussen koortsachtig wat je nog eens even snel op tafel kunt toveren. Zo ging het dus bij ons vanavond en zodoende aten wij een soort experimentele pastinaaksoep met groenten die nog wat verdwaald in de koelkast lagen, samen met een half pakje ontbijtspek in snippertjes en twee handen linzen. Het viel helemaal niet tegen moet ik zeggen. En omdat een soepje alleen ook zo kaal is bakte ik daarna kleine havermoutpannenkoekjes en we vonden ze erg lekker. Dus terwijl we ze al in rap tempo op zaten te eten riep ik: "Even wachten, ik moet even een foto maken voor mijn blog!" Ja, ze beginnen er al aan te wennen, moeder met blog.


Het recept kreeg ik van mijn zus

Pannenkoekjes met yoghurt en havermout

Ingrediënten:
100 g havermout
200 ml yoghurt (lekkere vette yoghurt nemen)
2 eieren
eventueel een snufje zout

Splits de eieren
Sla de eiwitten stijf
Doe in een andere kom het eigeel, de yoghurt en de havermout. Meng dit goed door elkaar met de staafmixer. Schep dan de stijfgeslagen eiwitten er voorzichtig doorheen.

Bak in een koekenpan drie kleine pannenkoekjes tegelijk.

Eet ze met jam, stroop of bijvoorbeeld blauwe bessen en slagroom.
Heerlijk!

Fijne Avond
Marie-Louise

dinsdag 23 oktober 2018

Geurende onderzetter en een leuk spel

Nu het wat kouder wordt, wordt het ook weer tijd voor een lekker kopje thee, warme sokken en de houtkachel. Terwijl ik de theepot weer uit de kast haalde en afstofte dacht ik ineens aan de onderzetters die we vroeger maakten. Van die stoffen onderzetters met specerijen erin. Als je je theepot erop zet gaat dan zo lekker ruiken. Enthousiast dook ik in mijn kast met lapjes en koos een mooi rood geruit stofje. Beetje leuk boers vond ik zelf, maar mijn dochter verzuchtte: "Wat een ouderwets stofje mam." Ja, je wordt ouder he, dat wordt me dagelijks duidelijk gemaakt.

Ook sprintte ik nog even naar de supermarkt voor een goedkope zak rijst (€0,79). En uit mijn voorraad specerijen zocht ik kaneelstokjes, steranijs en kruidnagelen bij elkaar.


De specerijen bewerkte ik nog even met een hamer om ze een fijnere structuur te geven.

Klaar voor de start. Ik knipte twee vierkanten uit de stof van 25 x 25 cm. En naaide dit rondom dicht, maar hield natuurlijk wel een vulopening vrij.



Daarna de rijst en de specerijen erin prutsen. Ik deed dit met een trechter en een bak om de boel een beetje in evenwicht te houden. Daarna het gat nog voorzichtig dicht zomen. Als laatste naaide ik de onderkant en bovenkant hier en daar nog vast met een steekje, zodat de vulling beter verdeelt blijft en niet direct naar één kant zakt.


En dit is dan het resultaat: Theepot op geurende onderzetter.

Later bedacht ik dat ik net wat te enthousiast aan het naaien was geslagen, want als er nu een vlek op komt kan ik hem natuurlijk wassen, maar dan is ook de rijst waarschijnlijk gaar. Dus beter is het een binnenkussen te maken met de vulling erin en dan het hoesje er apart omheen doen. Nou ja, dat is voor een volgende keer.

Vanavond hebben we de onderzetter al gebruikt. We dronken lekker thee en aten er pepernoten bij. Ondertussen deden we het spelletje "Half a minute". Het originele spel heet 30 seconds, maar dit is een app op je telefoon waarbij je 5 woorden voorgeschoteld krijgt die je in 30 seconden moet omschrijven. Je theegenoten moeten die dan proberen te raden. Erg leuk om te doen, echt een aanrader. Wij hebben ons af en toe slap gelachen om de rare omschrijvingen die onder tijdsdruk gegeven werden. Voordeel is ook dat je niet een heel bordspel hoeft aan te schaffen. Is je mobiel ook nog eens gewoon sociaal en gezellig.

Fijne dag!
Marie-Louise







zondag 21 oktober 2018

Afscheid van een tuinseizoen

Als je nu door de tuin loopt voelt het altijd een beetje als afscheid vind je niet? De moestuin is een puinhoop (dat overkomt me ieder jaar weer). Het onkruid heeft weer gewonnen. Het wordt dus  tijd om de laatste groenten te oogsten voor we vorst krijgen. En dan wil ik deze winter proberen een deel van de moestuin af te dekken met karton. Het onkruid schijnt daaronder te verstikken en dan hoop ik dat ik het nieuwe seizoen iets minder hoef te spitten. Ik probeer het maar gewoon, dan zal ik volgend voorjaar wel merken of het bevalt.

En de dahliaknollen moeten uit de grond, maar daar wacht ik toch nog even mee, want ik kan nog steeds een bosje plukken voor op de vaas.


Het is nu eind oktober en toch valt er nog steeds wel iets bloemigs uit je tuin te halen.


Vandaag oogstte ik de laatste citroenverbena. Je kunt het prima drogen en er een heerlijk theetje van zetten. Ook siroop van citroenverbena is heerlijk. (Onderaan dit bericht vind je nog een linkje naar een vorig bericht over citroenverbena).


Ook al is het herfst, er valt nog steeds veel te genieten in de tuin. We hebben een joekel van een hulstboom (ik denk al heel oud) die ieder jaar helemaal vol bessen zit. Prachtig. Voor de kerst wordt hij helaas ook ieder jaar steevast leeggegeten door een troep kramsvogels. Maar er blijft altijd wel een takje bessen achter voor kerstmis.


Kardinaalsmuts, ook heel mooi in de herfst.

Samen met één van de dochters knutselde ik een vetbollending (hoe moet je dat nou noemen) voor de vogels. En ik zette de het voerstokding weer buiten.

Voerstokding


Vetbolding
Drie vetbollen aan elkaar knopen met stukjes touw en tegelijkertijd een stukje snoeihout ertussen prutsen. Aan de onderkant een denappel voor de sier. Ook vastgeknoopt met een stukje touw.

Het is iedere dag een drukte van belang bij het vogelvoer. Heel leuk om te zien. Behalve als je er een foto van wil maken, dan laten alle vogels het ineens afweten. Ze zitten me gewoon uit te lachen ergens in een boom.

En we maakten een schaal met pinda's, appels en besjes. Leuk voor op het tafeltje. En daar kwamen dan weer wel twee hele exotische vogels op af...... De schaal was in no time leeg.


Ik ga maar weer even naar buiten, tijd om blad te harken. Er valt genoeg uit de bomen hier.

Fijne dag!
Marie-Louise




woensdag 17 oktober 2018

Stoofpeertjes koken en een dierbaar kookboekje

Dit is zo'n blogpost waarvan ik denk, is het wel de moeite waard? Weet niet iedereen allang hoe je lekker stoofpeertjes kookt? Denken ze niet allemaal, dit is toch niets nieuws? Misschien wel, maar laat ik het dan in het ieder geval maar voor mijn kinderen opschrijven, mochten ze later ooit stoofperen willen koken, kunnen ze altijd even op mijn blog kijken hoe het ook alweer moest. En voor wie wekelijks stoofperen kookt, sla dit bericht rustig over.

Vroeger, voor het blog-tijdperk, schreef mijn moeder een multomapje vol met recepten voor mij. Mijn zus maakte er mooie tekeningen bij en dat mapje gebruik ik nog steeds.



In de loop van de jaren hebben ook een paar tantes en mijn nichtje er nog recepten ingeschreven. Zo is het een soort poesie-album met recepten in plaats van versjes geworden. Het mapje ligt me zeer aan het hart. Of ik ooit zo'n soort boekje voor mijn dochters vol zal schrijven weet ik niet, maar ze hebben alvast dit blog (of is het deze blog?) waar ze mijn recepten op terug kunnen vinden.

Nou daar komt ie: Stoofpeertjes. Voorwaarde voor dit gerecht is dat je een hele middag thuis bent, want het kost even tijd. En je hele huis gaat er lekker van ruiken.



Pluk eerst de boom leeg, of koop minimaal 2 kilo stoofperen bij de groenteboer (1 kilo is niet de moeite). Dan ga je rustig ergens zitten met je pan en een schillenmes. Schil alle peertjes, snijd ze in vieren en haal het klokhuis er ruim uit. Je wilt namelijk geen peertjes met harde stukjes klokhuis erin. Ook als je ergens steencellen ziet zitten (die harde korreltjes) snijdt je die weg.


Doe de peren met een klein laagje water in een pan. Strooi er wat suiker over. Ik gebruikte 4 eetlepels rietsuiker. Doe er 2 theelepels kaneel en 4 kruidnagelen bij. Dat is eigenlijk alles.

Nu de peren aan de kook brengen en met de deksel op de pan heel zachtjes laten sudderen.


Na twee uur sudderen beginnen ze al lekker te kleuren. Nu is het tijd om de deksel van de pan te laten en ze nog verder in te laten koken. Dan worden zo ook nog roder van kleur.


En zo zien ze er bij mij dus uit als ze nog zo'n 1,5 uur zonder deksel hebben geprutteld. Het sap is nu lekker ingekookt. Hier thuis is iedereen er dol op. Warm of koud bij het eten, maar ook lekker met vanillevla. Je kunt de peertjes ook prima wecken als je grote hoeveelheden moet verwerken. Maar twee kilo is er hier zo doorheen.

Sommige mensen doen ook wat rode wijn of bessensap bij de peertjes, dan worden ze nog roder, maar ik vind ze zo ook al heel lekker.

Ik denk dat ik die rode wijn nu maar zelf lekker op ga drinken.
Fijne Avond!
Marie-Louise

maandag 15 oktober 2018

Vijgenjam maken

Ik dacht niet dat het er dit jaar van zou komen, maar hier zijn ze dan; verse vijgen van eigen vijgenboom.


Ze rijpen gewoon heel laat, in oktober pas. Zo leer je steeds een beetje bij.


20 stuks oogstte ik gisteren. En die moet je eigenlijk direct opeten of verwerken, want ze blijven maar heel kort mooi.


Ik sneed de steeltjes eraf en de vijgen zelf hakte ik in kleine stukjes. De schil liet ik gewoon zitten, die is namelijk best wel zacht.
Zo hield ik 450 gram vijgen over. Daar deed ik 300 gram geleisuiker bij en een flinke schuit citroensap. Even koken en ik schone glazen potten doen. Deksel erop, ondersteboven zetten, af laten koelen en klaar is uw vijgenjam!


Twee potjes, dat is de allereerste oogst van mijn vijgenboom.

Ik wist eigenlijk helemaal niet hoe zo'n vijg groeit en waar de vijgen precies aan de boom komen. Maar nu ik de boom een jaar of drie heb begin ik het te begrijpen. De eerste vijgen verschijnen vroeg in het jaar. Dat zijn vijgen die groeien op oud hout (hout dat vorig jaar al aan de boom zat). Deze vijgen rijpen vroeg in het jaar (of vallen er bijna allemaal af zoals bij mijn boom). Ook maakt de vijg in het voorjaar nieuw takken met nieuw blad en in de okselknoppen van het nieuwe hout groeien ook weer vijgen. Deze vijgen rijpen dus in oktober. En deze oogst ging dit jaar bij mij wel heel goed. De eerste paar jaar had ik helemaal geen vijgen, maar blijkbaar is mijn boom nu oud genoeg. Het is wel een wilde groeier hoor. Ik zal proberen er deze winter een beetje boomvorm in te snoeien. Nu is het een soort verwilderde struik.

Zo, en nu maar weer stoofpeertjes koken, er komen kilo's van de boom af.

Fijne dag!
Marie-Louise




PS: Lunch van vandaag: Verse vijgen van de boom geplukt, half plakje geitenkaas in stukjes, beetje vijgenjam en een handje pecannoten geroosterd. Alles op een bordje gelegd en smullen maar. Heerlijk!





vrijdag 12 oktober 2018

Gehaakt tasje voor in de handtas

Ik kwam op internet een leuk patroon tegen voor een gehaakt tasje. Zo eentje die je klein kan opvouwen en dan in je handtas kan doen (en dan niet vergeet mee te nemen zodat je alsnog een plastic tasje aan moet schaffen). Van zo iets wordt ik altijd meteen enthousiast en ik dook in mijn kast met katoen. Daar vond ik een gehaakt gordijntje voor een huis waarin we al niet meer wonen (en het gordijntje was nog steeds niet af) dus dat vond zo een nieuwe bestemming. Altijd leuk, iets hergebruiken.

Ik begon te haken, maar vond de originele versie veel te laag, dus haakte 15 toeren extra voor een iets grotere tas. En toen het af  was en ik alles in elkaar had genaaid bleek het tasje te groot om in het gehaakte hoesje te passen, dus toen was ik weer iets minder enthousiast. Enfin, uiteindelijk heb ik er maar een gewoon tasje van gemaakt, zonder hoesje, ook fijn.

Mijn iets te grote versie

Gewoon opvouwen kan ook en dan past het alsnog wel in mijn handtas.

Er zit trouwens verbazingwekkend veel rek in het tasje. Er ging zo een paar kilo stoofperen in (dat was het eerste wat ik voor handen had). En er had nog veel meer bij gekund, maar ik was bang dat de handvaatjes het dan niet meer hielden.

Afijn, handig tasje, maar ik ga het nogmaals proberen te haken en dan het patroon een beetje aanpassen, wie weet krijg ik het dan wel in zo'n handig opberghoesje gepropt.

Voor wie het ook wil proberen:
vind je het patroon.

Fijne dag, ik ga nog even genieten van het werkelijk prachtige weer!
Marie-Louise



woensdag 10 oktober 2018

Zelf gember kweken

Afgelopen winter schreef ik dit blogje over thee met verse gember en anijs. Heerlijk als het koud is buiten (dus niet vandaag). De gember die ik toen gebruikte lag op de fruitschaal en kreeg na verloop van tijd een groen puntje.
Ik was benieuw of het ook uit zou kunnen groeien tot een plant, dus besloot ik het stukje gember in een beetje aarde te doen en af te wachten.
En ja hoor, na een week of twee verscheen er een groen puntje boven de aarde.

's Zomers verhuisde de plant naar buiten en hij produceerde drie heuse stengels. Bloemen was blijkbaar teveel gevraagd, maar ik vond het zo ook al interessant.

En nu het kouder wordt buiten was ik ook wel benieuwd wat er onder de grond gebeurt was deze zomer. Dus vandaag trok ik de plant uit de aarde.

En dit is wat ik aantrof, er zaten nieuwe stukken gember aan de plant.

En het oude stuk gember brak af, maar het is nog helemaal fris en fruitig en kan zo in de thee. Ik dacht zelfs dat het ook nog een beetje gegroeid was.

Ik heb de nieuwe stukken in twee potten gepoot en nu binnen gezet, want volgens mij is de plant niet winterhard. We zullen zien wat er deze winter gaat gebeuren.

PS: Ik heb nog even op internet gezocht, gember kun je 's winters prima binnen kweken of 's zomers buiten. Het is een tropische plant. Als de plant in winterslaap gaat sterft het blad af en kan je de gember oogsten. Nieuwe stukjes gember kan je weer poten en zorgen voor een nieuwe oogst.

Fijne dag!
Marie-Louise

    Dit vind je misschien ook leuk:



zondag 7 oktober 2018

Hendriks Reuzen

Alweer een jaar of vier terug kreeg ik van een klant in onze winkel een zakje met bonenzaad. Ze hield namelijk helemaal niet van sperziebonen, maar deze bonen vond ze heerlijk en ik moest ze vooral ook proberen in mijn moestuin. Zo gezegd, zo gedaan en ik zaaide de boontjes die de mooie naam "Hendriks Reuzen" droegen.

Het is een stamslaboon, dus hij groeit niet langs stokken en dat betekent bukken tijdens het plukken, maar het is inderdaad, een heerlijke stevige boon. Je kunt hem jong oogsten en eten, of iets langer aan de plant laten zitten voor een dikkere boon. In beide gevallen heerlijk en geen draden!

Omdat ik niet zeker wist of het zaad nog in de handel verkrijgbaar was laat ik de laatste bonen afrijpen aan de plant en zorg zo voor zaad voor het volgende teeltseizoen.

Eerst de boontjes even doppen.


En dan de zaden nog twee weken binnen laten drogen op een schaaltje. 
En dan is het zaad alweer klaar voor moestuinseizoen 2019.
Eigenlijk is het heel leuk om je zaden zo te verzamelen.

Ik las op internet dat deze boon ook wel knipselboon genoemd wordt. In het Noorden van Nederland werden de dikke rijpe bonen aan draden geregen en zo te drogen gehangen. In de winter werden de hele bonen met schil en al in stukjes geknipt en 12 tot 24 uur in de week gezet. Dan werden ze gekookt met spek en aardappelen. Zo kwam je toch de winter door met een goede en goedkope eiwitbron. Ik ben wel benieuwd, misschien probeer ik het volgend jaar, want dit seizoen ben ik te laat vrees ik.

Als je even googled op internet blijkt de zaden van dit bonenras nog wel hier en daar in de handel te zijn. Ik vind het echt een aanrader. Ze zijn heel productief en geven tot laat in het seizoen heerlijke boontjes.

Fijne dag!
Marie-Louise


woensdag 3 oktober 2018

Ovenwanten maken

Met het nogal herfstige weer van afgelopen dagen kom je vanzelf weer in de "ik maak het wel even zelf" stemming. Het was toch geen weer om naar buiten te gaan. Dus toen de dochters begonnen te klagen over de ovenwanten (ze waren niet echt dik genoeg, dus je brandde je gewoon je vingers als je niet uitkeek) ging ik op zoek naar een patroon om ze zelf te maken.

Ik werd geïnspireerd door deze ovenwant-tutorial van Kamiel & Odille. Heel duidelijke uitleg, maar omdat ik te snel wilde deed ik toch alles bij de eerste ovenwant verkeerd, de tweede ging al een stuk gemakkelijker.


Ik verzamelde allemaal restanten die ik nog in huis had. De oude ovenwant gebruikte ik om een patroon te tekenen. Twee stukken van een oude spijkerbroek voor de buitenkant, leuk geruit stofje voor de binnenkant en wat stukjes vlies en molton voor de vulling en ik kon beginnen..

Alles werd op maat geknipt.

De vulling naaide ik tegen de binnenkant aan.


De buitenkant naaide ik apart. Denk er vooral ook aan om hier het ophanglusje mee te naaien.

Vervolgens schoof ik de binnenwant in de buitenwant en vouwde de voering nog een randje om en naaide dit vast. Zo heb je de onderkant gelijk mooi afgewerkt. 

Ik benweer blij met het resultaat en vind het ook altijd weer leuk als ik wat nieuws kan maken van allemaal restanten. Goed voor het milieu en je portemonnee.

Hier schijnt de zon ondertussen weer.

Fijne dag!
Marie-Louise