Mijn eerste flesje appelazijn

Ergens, zo'n tien weken geleden, begon ik met het maken van appelazijn. Bij Clarien van Moesker's Moestuin had ik gelezen hoe je dat aanpakt en ik dacht, vooruit dan maar, dat gaan we proberen.

Ik deed volgens de instructies 1,5 liter water en een kopje suiker in een grote kom (vaas) en voegde flink wat appelschillen en -klokhuizen toe. Doekje erop tegen de fruitvliegjes en wachten maar. Je kunt eventueel wat droge gist toevoegen. Die gist zet de suiker uit de appels om in alcohol en die alcohol wordt door de azijnzuurbacteriën weer omgezet in azijn. Het gisten kun je ook zien, er komen kleine belletjes in je fruitprut te zitten.

En inderdaad, de eerste dagen rook het nog naar appelmoes, maar daarna begon het al een ietsiepietsie zuur te ruiken. Geduldig wachten maar en af en toe proeven. Na vier weken was het best al wel een beetje zuur, maar nog niet zuur genoeg naar mijn zin, dus heb ik de boel gezeefd en nieuwe schillen plus een beetje suiker toegevoegd. Na nog weer vier weken wachten was het al een stuk zuurder. 

Ik heb het gezeefd door een doek en mijn eerste fles azijn is nu dus een feit.

Nu moet ik zeggen, het smaakt nog niet echt heel lekker. Ik denk dat ik er eerst maar gewoon mijn straatje mee schoonmaak, of de wc ontkalk ofzo. Omdat ik toch weer een heleboel appelmoes aan het maken was (en zodoende weer een berg schillen voorradig had) heb ik weer een nieuwe poging gewaagd. Daar heb ik ook een beetje van de oude azijn bijgedaan. Ik hoop dat er dan al wat azijnbacteriën in het mengsel zitten, zodat het proces wat sneller zal gaan. Ik ben benieuwd! Ooit wordt ik een professionele azijnmaker, let maar op!

Fijne avond!

Marie-Louise

Echt herfst

Zo, vandaag is het echt herfst en ik geniet ervan. De schoorsteenveger is afgelopen vrijdag geweest dus we gaan lekker voor het eerst de kachel weer aansteken. Heerlijk! En in de winkel hadden we ook net de herfstetalage klaar. Mijn zus is daar altijd enorm goed in vind ik zelf.

Ja sorry hoor, de etalageruiten spiegelen enorm, maar  zo krijg je toch een beetje indruk van de herfstetalage. Samen met de kerst vind ik het in de winkel de leukste tijd. Je merkt dat mensen ook weer kaarsen beginnen te kopen en het in huis weer knus willen maken.

De oogst blijft ook maar doorgaan in de moestuin. Ik plukte nog twee kilo snijbonen en vroor ze in. 

De snijbonen snijd ik gewoon met een goed scherp mes, veel sneller dan met zo'n snijbonenmolen. En je hoeft ook lekker weinig schoon te maken. Daar houd ik wel van. Als het weer nog een beetje meezit komen er nog meer bonen af. 

De eerste stoofperen waren goed en die kookte ik en aten we lekker op. De eerste appelboom is nu helemaal leeg. Ik maakte een laatste portie appelmoes. Nu zit de Elstar vol rijpe appelen, dus weer werk aan de winkel. Wat een rijkdom he! En ook de eerste tamme kastanjes en walnoten vallen uit de boom. Wat dat betreft is de herfst echt heerlijk. Het zou wel fijn zijn als het iets minder hard ging regenen.

Ik had zelfs weer zin om achter de naaimachine te kruipen en naaide twee kleine zakjes.

Je hebt wel eens van die spulletjes die maar door je la blijven slingeren. Nu kan ik ze opbergen in de zakjes, lijkt een stuk minder rommelig en ik gebruik ook nog eens wat van mijn stofjes. 

Kortom, de zomer is heerlijk, maar ik vind de herfst ook echt genieten hoor.

Fijne dag!

Marie-Louise

Slacht je eigen varken

Getsie, wat is dat nu voor titel? Slacht je eigen varken? Ik was het niet van plan hoor, maar vroeger werd er natuurlijk wel ieder najaar geslacht op een boerderij zoals de onze. En over dat slachten vond ik een oud boekje bij de kringloop.

Het is een boekje uit 1936 met handige wenken voor de huisslacht en het staat vol met recepten.

Wat dacht je van: Het schoonmaken van de darmen en maag, of het bereiden van nierbroodjes en zwoerdrolletjes. Dat heb ik nu altijd al willen doen.

Toch was ik heel blij met deze vondst, want bij onze boerderij staat ook nog het stookhok.

En in dat stookhok staat nog het originele waterfornuis. Ik weet niet of er nog veel van die waterfornuizen staan in Drenthe. Zelf ben ik er nog geen tweede tegengekomen.

Het is een soort hele grote ketel. De ketel zelf is helemaal wit geëmailleerd en kon gevuld worden  met water uit de pompstraat. Onderin kon je hout stoken en links zit een kraantje waar het warme water dan ook weer uit kon lopen. Zo kon de boerin beschikken over warm water. Maar in deze ketel werd ook het varkensvoer gekookt en in de herfst werd het fornuis gebruikt bij de slacht. Er kon zelfs in geweckt worden. 

Hier nog even de binnenkant. Er past een grote zwart geëmailleerde deksel op. de ketel is zo'n 80 cm in doorsnede. Dus best wel groot.

Door het boekje krijg je een beetje meer een idee hoe het hier 100 jaar geleden was. Ik zou wel eens stiekem om een hoekje willen kijken om te weten hoe het er hier uit heeft gezien. En misschien kan ik ooit wel een kleine mini-museumpje maken van mijn stookhok.

En wat zullen we eens eten vanavond?

Hersenpannekoekjes misschien?

Fijne dag!

Marie-Louise

Tomaten verwerken en een nieuw haakwerkje

Tja, tomaten en een haakwerkje, wat heeft dat nu met elkaar te maken? Niks eigenlijk, hooguit lijken de kleuren iets op elkaar, maar ik wilde het allebei even laten zien.

Eerst maar het haakwerk. Ik heb de slechte eigenschap om van alles en nog wat tegelijk op de pennen en haaknaald te hebben. Zo moet ik nog een vest afmaken en een sjaal, maar ik had ook even zin om te haken. En dus begon ik aan deze sjaal. Het wordt gehaakt van hele dunne alpacawol; warm en behaaglijk, maar toch heerlijk licht om te dragen. De sjaal wordt voor mijn moeder en ik probeer er iedere dag een paar toertjes aan te haken. Het is nogal een klus met die dunne wol, dus stug doorgaan.

Ik gebruikte een patroon van Ravelry: met de mooie naam Violet Points Scarf. Jaren geleden printte ik het patroon al een keer uit en eindelijk gebruik ik het nu een keer. Het patroon is eenvoudig dus een heerlijk werkje om tussendoor te doen.

En nu die tomaten. Ik had er nogal veel, dus wat doe je ermee? Als eerste maakte ik heel eenvoudig tomatensaus. Die basissaus vries ik in en is de hele winter door heel geschikt voor het maken van lasagne, tomatensoep of spaghettisaus.

Basis tomatensaus 

Neem een grote pan volle lekkere rijpe tomaten. Ik vind cherry tomaatjes heel geschikt, die hebben lekker veel smaak.

Was ze af en zet ze op het vuur met "aanhangend water", zoals dat zo mooi heet, Na 10 minuutjes zijn ze al aardig stukgekookt. Al het vocht wat je hier ziet komt uit de tomaten zelf.

Haal van het vuur en zet de staafmixer erop. Het is verstandig om een schort te dragen, ook als je denkt dat je wel zonder kunt, want mijn ervaring is dat je hoe dan ook je blouse of trui in de was kunt doen na afloop. Er gaat altijd wel iets mis met zo'n staafmixer, rode saus en een witte blouse.

Roer de saus door een zeef. Ik doe dat altijd met een juslepel.

De pitjes en schilletjes die achterblijven in de zeef voer je aan de varkens, of anders gooi je ze op de composthoop.

En dit is de basissaus die overblijft. Ik denk wel dat je het ook zou kunnen wecken en dan buiten de vriezer bewaren. Ik heb echter een best wel grote vriezer, dus schep van die yoghurtemmertjes vol en vries de saus in.

Echt een perfecte basis voor spaghetti, lasagne of tomatensoep.

En helemaal puur natuur met zonder geur- kleur- en smaakstoffen.

Mocht je de tomaten nog niet zat zijn, dan is dit ook nog een lekker receptje:

Snelle Salsa Saus

Hak een klein uitje fijn en doe een teentje knoflook door de knoflookknijper. Doe dit in een kom samen met een blikje tomatenblokjes, een spaanse peper, wat djintan (komijnpoeder) en een scheutje limoensap. Zet de staafmixer erop en klaar is je Salsasaus.

Lekker met tortilla chips of bij mexicaanse wraps.

Zo, nu eerst maar weer een toertje haken.

Fijne dag!

Marie-Louise

Hortensia's drogen

In de voortuin bij onze boerderij staan een paar hele grote hortensia's.

Ze bloeien eerst prachtig blauw

En dan verkleuren ze naar rood en donkerrood.

Ik vind ze zelf heel decoratief.

En je kunt ze ook nog eens heel gemakkelijk drogen.

Je leest op internet allerlei manieren om ze te drogen, maar ik zet ze gewoon in een vaas zonder water, heel zielig. En dan drogen ze dus prachtig op. Gewoon neerleggen kan ook.

De hortensia's zijn altijd erg in trek, want bijna ieder jaar worden ze gebruikt op de praalwagens die hier gebouwd worden tijdens de jaarmarkt. En ook belt er af en toe iemand aan met de vraag of ze er een paar af mogen knippen. En dat mag hoor, het zijn er echt heel veel. En als je ze laat zitten worden ze na een tijd helemaal bruin, dus je kan er maar beter van genieten.

Voordeel van die hortensia's is ook dat je ze in de herfst je huis nog een beetje opfleuren. En als ze tegen de kerst stoffig beginnen te worden gooi je ze gewoon op de composthoop en kan je de kerstspullen weer van zolder halen. Maar zover is het nog niet gelukkig!

Het weer is prachtig vandaag, ik ga nog even genieten in de tuin.

Fijne dag!

Marie-Louise

Koffie

Zo, man de deur uit, kinderen weer naar school, rust in de tent. Heerlijk. Gisteren schoot ik voor het eerst weer eens echt lekker op in huis. Vakantie is echt heel gezellig, maar ik geniet ook van de rust nu iedereen weer aan het werk is. En dan natuurlijk even zitten met een kop koffie. Type ik gelijk een blogje en kan ik ook proberen of ik een foto van mijn nieuwe telefoontoestel naar mijn computer kan krijgen. Moment............

Snoertje in de telefoon en in de computer, er gebeurt van alles. Nog even een ogenblikje.....

Ja, gelukt!! Dat viel best mee.

Oké, koffie dus. Ooit kocht ik een koffie-apparaat wat kon malen, koffiezetten, melk opschuimen en de hele reutemeteut. Dat ging best prima, maar degene die het apparaat ontworpen had hoefde hem zelf vast niet schoon te maken, want dat was een ramp. Allemaal onbereikbare gleufjes en kiertjes, dus was ik steeds aan het prutsen met knutselkwastjes van de kinderen. Op een dag viel er een onderdeel van het apparaat af en toen dacht ik: "Hehe, die kan de deur uit, eindelijk". Dan weet je dus dat je zo'n apparaat niet opnieuw moet aanschaffen.

En dus kocht ik een klein Nespresso apparaat, want George Clooney keek altijd zo lief naar me in de reclame. Die koffie is best oké, maar een afval dat je met dat apparaat produceert, niet normaal! Binnen een maand had ik een enorm schuldgevoel en een grote berg cupjes verzameld. Tijd om het Nespresso apparaat op Markplaats te zetten en aan een ander te slijten.

En nu heb ik dus bovenstaand espresso-apparaat. Daar gaat alleen maar wat koffie in. En je kan 1 0f 2 koppen koffie tegelijkertijd zetten. Desgewenst schuim je nog wat melk op in het bijgeleverde kannetje. Schoonmaken is een fluitje van een cent en het enige wat je aan afval produceert is een beetje koffiedik. En dat vind ik dus echt het allerbelangrijkste! Geen berg lege cupjes, maar een beetje koffiedik dat je op de composthoop of in de groene container gooit. Ik kan mijn koffie nu weer zonder schuldgevoel drinken (min of meer). 

Voelen jullie je ook wel eens schuldig over al het afval wat wij produceren? Toch vind ik het vaak moeilijk om minder verpakt spul te kopen bijvoorbeeld, maar ik doe mijn best.

Nou, ik ga er nog eentje zetten hoor.

Fijne dag allemaal!

Marie-Louise

Nieuwe telefoon met een nieuw hoesje

Soms heb je het gevoel dat je met je tijd mee moet gaan. Dus gisteren bedacht ik dat ik wel eens Instagram op mijn telefoon zou kunnen zetten. Dan zou ik ook leren hoe dat werkt en begreep ik ook eindelijk eens waar mijn kinderen het over hebben. Maar het ging eigenlijk direct al mis want mijn antieke telefoon meldde mij dat ik of Whatsapp, of mijn betaalapp van ING moest verwijderen wilde ik genoeg ruimte hebben om een nieuwe app te installeren. En toen was dus de maat vol, want ook foto's bewaren op mijn telefoon lukte al nauwelijks wegens gebrek aan geheugenruimte. Ik spoedde mij dus naar de telefoonwinkel en liet mij een nieuwe (niet te nieuw natuurlijk) model telefoon aanpraten. En tot nu toe ben ik er erg gelukkig mee.

Zo'n nieuwe telefoon behandel je natuurlijk nog voorzichtig. Het glasplaatje is tenslotte nog heel en zonder krassen. Dus ik voelde een creatieve golf opkomen en haakte en nieuw telefoonhoesje.

Deze is het geworden en ik wordt wel vrolijk als ik er naar kijk!

In eerste instantie haakte ik een heel braaf hoesje van dikke katoen. In lichtbruin, want dat is niet direct helemaal vies. Ik zette 14 losse op en haakte helemaal in het rond om deze losse-ketting heen (met vasten). Zo ontstond een hoesje van 28 vasten in het rond.

Best wel saai.

Om de boel wat op te vrolijken haakte ik twee oortjes en tekende een snuit en twee ogen. Die knipte ik uit en legde ik neer tot het een leuke beer vond. Toen knipte ik het snuitje uit vilt en naaide het neusje erop (ook van vilt). Voor de oogjes gebruikte ik twee kraaltjes.

Voor de oortjes haakte ik twee lossen en haakte vervolgens 6 vasten in de tweede losse vanaf de haaknaald. Ik sloot de cirkel niet met een halve vaste, maar haakte direct door. In de eerste vijf vasten haakte ik steeds twee vasten (10 vasten in totaal) en daarna hecht ik af.

Klaar! Een nieuw hoesje van een restantje katoen, twee snippertjes vilt, twee kraaltjes en wat borduurzij. Ik ben er blij mee.

Fijne dag!

Marie-Louise

PS: Misschien vind je  dit hoesje ook handig, makkelijk als je je telefoon wilt opladen.

Al het moois van de nazomer

We boften vandaag weer hier in het Noorden, want het was een hele mooie nazomerdag. Vanavond liep ik nog even een rondje door de tuin gewapend met snoeischaar en rieten mandje. Het wordt langzaamaan weer tijd om het binnen wat gezelliger te maken 's avonds. Ik wilde iets maken om op tafel te zetten, dus knippen maar.

Ik had mijn mandje in een mum van tijd vol met bessen van de meidoorn, dahlia's, hortensia's, vlierbessen en een beetje hop. (En nog van die witte klapbessen, je weet wel die je vroeger in zo'n blaaspijpje deed, maar ik weet niet hoe ze heten).

Prachtige nazomer kleuren.

Dit lijkt bijna wel een mooie kaart, die kleuren!

Ik zette de dahlia's in een klein vaasje, pakte nog een glazen potje met een waxinelichtje en schikte de rest van het spul er zo'n beetje omheen. Dat droogt allemaal wel en ik ben benieuwd of het ook nog een beetje mooi blijft.

Ja, het valt niet te ontkennen, de zomer loopt op haar eind.

Fijne Avond!

Marie-Louise

Zakjes vouwen voor bloemenzaadjes

Worden jullie ook al een beetje melancholiek van deze tijd van het jaar? Ik wel hoor. Je merkt aan alles dat de zomer op haar eind loopt. Het is 's ochtends heel vochtig buiten, het licht is heel anders en 's avonds is het echt alweer vroeger donker. Daarnaast is mijn moestuin best wel ontploft, zoals ieder jaar gebeurt rond deze tijd. Tijd dus om bloemen- en groentezaden te verzamelen voor volgend jaar. September is echt al een beetje een afsluiting van het seizoen voor mij.

De zaden die ik verzamel moeten natuurlijk ook ergens in opgeborgen worden, zodat ik volgend voorjaar ook nog weet wat ik ook alweer allemaal bewaard had. Die zaden kan je natuurlijk snel in een paar saaie enveloppen doen, maar een gevouwen zakje is veel leuker.

Begin met een stukje papier van ongeveer 20 bij 20 cm. Het formaat doet er eigenlijk niet zo toe. Voor fijne zaden kan je ook een kleiner stukje papier nemen, voor bonenzaad kan je iets groters kiezen. Het papier hoeft ook niet helemaal vierkant te zijn hoor. Kan eigenlijk niet mislukken.

Vouw de twee zijkanten naar het midden.

Zet de naad vast met een plakbandje. Een stukje Washi Tape is ook leuk.

Knip eventueel de bovenkant af met een kartelschaar (als je die hebt)

Vouw de bodem een stukje naar boven. Hoe verder je vouwt, hoe groter de bodem wordt.

Vouw de twee punten van je bodem naar boven (lastig in woorden uit te leggen, kijk maar naar de foto)

Vouw de bodem dan open zoals op bovenstaande foto.

Vouw de onderkant van de bodem naar het midden.

Vouw de bovenkant van de bodem naar het midden en zet de bodem vast met een plakbandje.

En klaar is je zakje. Vul met bloemenzaad en sluit met een sticker, splitpen, stukje touw, of wat je maar in de buurt hebt.

Zet nog even op de buitenkant wat er eigenlijk in het zakje zit. Al schrijvend kwam ik erachter dat je dat beter kunt doen als er nog geen zaden in het zakje zitten. Het wordt anders best wel hobbelig!

En die zakjes met zaden vind ik ook heel leuk om cadeau te doen aan een andere tuinliefhebber.

En verder zijn deze zakjes echt handig voor allerlei doeleinden. Zo heeft ieder stukje papier ineens een tweede leven

Fijne dag!

Marie-Louise