Crème de Marron

Toen de eerste tamme kastanjes uit de boom vielen dacht ik nog, dat wordt niets dit jaar. Alleen maar van die half verschrompelde platte kastanjes. Maar twee weken later bombardeert de boom ons ineens met een bootlading dikke tamme kastanjes. Prachtig om te zien en je kunt er allemaal lekkere dingen van maken. Afgelopen weekend waren een zoon en dochter thuis en besloten we ons te wagen aan crème de marron. Je weet wel, dat heerlijke Franse smeersel voor op je pannenkoek, ijs of vers gebakken boterham.

Ik woog een kilo tamme kastanjes af en die hebben we één voor één met een mesje voorzien van een kruis. Dit om het ontploffen van de kastanjes te voorkomen (Ik weet dat ze heel goed kunnen ontploffen want ik was al eens eigenwijs genoeg om het zonder die kruisjes te proberen.) De kastanjes zet je onder water en daarna laat je ze tien minuten koken en giet je ze af.

Als ze wat afgekoeld zijn kan het pellen beginnen. We gingen er lekker buiten bij zitten want het is best een klusje. Je moet de harde schil eraf halen, maar ook het vliesje wat daaronder zit. Uiteindelijk hielden we bijna 700 gram schoongemaakte kastanjes over. Die doe je met een gelijk deel melk terug in de pan, dus in ons geval 700 ml melk. Dan laat je het geheel nog 20 minuten koken en giet je de melk af. De melk wel opvangen, want je hebt het weer nodig. Nu een snufje zout toevoegen en een zakje vanillesuiker en dan de staafmixer erop zetten. Mixen tot een mooie gladde massa ontstaat, eventueel wat kookvocht toevoegen als het wat al te plakkerig is. En als de hele boel mooi glad is voeg je een half deel (dus 350 gram) bruine suiker toe en een afgestreken eetlepel kaneel. Mooi gladroeren en in potten doen.

En wat je dan hebt is een heerlijk soort broodbeleg, echte Crème de Marron. Smullen maar!

Het was best wel een klusje, maar we zaten heerlijk op het terras in de zon en praten wat over ditjes en datjes. Het gaf mij een beetje het gevoel van samen de afwas doen en dan lekker kletsen. Je weet wel, dat deden we honderd jaar geleden nog in mijn jeugd, maar tegenwoordig heeft iedereen een afwasmachine.

Moraal van dit verhaal: Als je verlangt naar een ouderwets afwasgesprek, koop dan een kilo tamme kastanjes, en je houd er nog iets heerlijks aan over ook.

Fijne dag!

Marie-Louise

Een klein sjaaltje en een handige toerenteller

Nadat ik een sjaal had gebreid met een punnikrandje of I-cord rand bedacht ik me dat ik dan ook wel zo'n klein sjaaltje zou kunnen breien wat je momenteel overal op internet tegenkomt. Na wat voor- en achteruit breien was ik tevreden met het resultaat.

Ik gebruikte 1 bol (eigenlijk maar een half bolletje) Fashion Cotton Merino Lace van Rico Design. Het is 80% katoen en 20% wol en heel lekker zacht. Je wilt tenslotte geen prikwol in je nek. Ik breide met een 3mm breinaald.

Zet 6 steken op en brei 4 naalden I-cord. Uitleg vind je in deze blogpost. Daarna begin je met meerderen. Dus 3 steken recht breien, 1 steek meerderen en 3 steken averecht afhalen. Deze meerdering herhaal je iedere 7e naald. Zo meerder je de ene keer aan de linkerkant van je sjaal en de andere kant aan de rechterkant van je sjaal. Het middendeel brei je alleen maar recht en daar ontstaat dus het ribbelpatroon. Na 40 centimeter breien op deze manier ben ik gaan minderen. Ook dat doe je weer iedere zevende naald. Je breit dan eerst je I-cord van drie steken en breit daarna 2 steken samen. Zo ga je verder tot er nog 6 steken op je naald staan. Dan brei je 4 pennen I-cord en hecht je je steken af.

Het is een makkelijk patroon en je kunt naar hartenlust variëren. Dikkere wol, langere sjaal, net wat je leuk vindt. Het is ook een fijn patroon om restjes wol op te maken.

Voor dit breiwerk gebruikte ik voor het eerst de toerenteller die je hierboven op de foto ziet. Steek je breinaald door de eerste ring en steek iedere toer steeds één ring verder. Bij dit breiwerk meerder je dus als je breinaald in de 7e ring zit en daarna begin je weer in de eerste ring. Ik vond het heel fijn werken. (En een beetje sluipreclame, de toerenteller is ook te koop in onze winkel).

Weer een werkje af, even verzinnen wat ik nu zal gaan maken. Maar eerst moet ik eigenlijk een heleboel stoofperen gaan wecken, want de oogst is weer goed dit jaar.

Fijne dag!
Marie-Louise

Bandweven met een weefkam

Een paar jaar geleden kocht ik op vakantie in Denemarken een weefkam. En daarna deed ik een poging om een bandje te weven met die weefkam, maar je weet hoe het gaat, je eerste bandje is meestal niet zo mooi. En dan belandt zoiets bij mij al snel achter in de kast. Toch kwam ik af en toe op internet hele mooie bandjes tegen, bijvoorbeeld bij deze talentvolle dame: Klikkerdeklik. Ik wilde dat ook leren! Dus ik kocht wat mooie kleuren linnen, keek wat filmpjes op youtube en deed weer een poging. En nu ging het veel beter. Ja, ja, we weten het wel: Oefening baart kunst!

Het leuke van zo'n weefkam is dat je met weinig spullen al snel een mooi resultaat hebt. Geen ingewikkelde weefgetouwen, maar alleen een weefkam, een spoel om wat draad op te winden en een klemmetje of veiligheidsspeld om je weefsel vast te kunnen maken.

Actiefoto:) Ik heb de draden vastgemaakt aan het gebint in de kamer, maar buiten aan een tak kan ook, of aan een tafelpoot ofzo. Het andere uiteinde maak je vast aan je broekriem, of met een stukje touw om je middel. Dan de boel straktrekken en weven maar.

En dit is het resultaat.

Voor je het weet heb je een heleboel bandjes geweven. De hamvraag is natuurlijk, wat doe je met die bandjes? Wat dacht je van een boekenlegger, schoenveters, als lintje om een cadeautje mooi mee in te pakken, als chique lusje aan een handdoek, of als armbandje. En omdat het van linnen (of katoen) is gemaakt zijn de bandjes ook heel stevig, echt heel handig om van alles mee vast te maken.

Ik ga nog even oefenen (maar eigenlijk moet ik gaan koken).

Fijne avond!

Marie-Louise

En dan nu even iets heel anders: Houtsnijden

Ik mag graag wat ronddwalen op internet. Zo raak ik geregeld verdwaald in het doolhof van instagram of pinterest. En dan kom je creatieve mensen tegen die echt hele mooie dingen maken. Ik heb dan altijd de neiging om het zelf ook te willen proberen. Zo zag ik prachtige mandjes bij Foragedfibres en enthousiast ging ik de tuin in, rukte wat grassen uit en maakte mijn eerste mandje. Totale mislukking..... Dat is dus veel moeilijker dan ik dacht.

Het volgende probeersel lukte beter; houtsnijden. Ik zag allerlei houten lepels bij o.a. Quin Woodcraft.  Zoonlief en ik gingen in zijn vakantie van start. Een lepel maken lijkt heel makkelijk maar viel nog niet mee, dus we begonnen met een paddenstoel. Ook leuk.

Boekjes bij de hand, takken uit de tuin en niet te vergeten een scherp mes. En beginnen maar.

Een scherp mes klinkt misschien eng en dat is het ook wel een beetje. Maar met een bot mes moet je teveel kracht zetten en dan is de kans op uitschieten veel groter. Dus zorg dat je je mes steeds scherp maakt tussendoor. En rustig werken helpt ook. Niet gaan haasten.

De eerste paddenstoelen. Kon slechter vonden we zelf.

De afgelopen week waren we op vakantie in Zweden en daar kocht ik voor mijzelf een mooi souvenir.

Eigenlijk wilde ik zo'n Dala paardje, maar die zijn best wel duur. En toen zag ik dit:

Een doosje met houtsnijmes en een Dalapaardje wat je zelf nog moet afwerken. Dat kon ik niet laten staan en mocht dus mee naar huis.

Zweden is trouwens prachtig. Heerlijk rustig, mooie natuur en overal bosbessen. Wat wil een mens nog meer.

Fijne dag!

Marie-Louise

Gebreide sjaal met I-Cord rand

En hopla, weer een sjaal af. Het is nog wel een beetje vroeg voor een wintersjaal, maar dat heb je met een winkel. Je loopt altijd een beetje voor, want je wilt die sjaal natuurlijk wel op tijd in de winkel hebben als voorbeeld voor de nieuwe winterwol.

De wol die ik gebruikte is Creative Chic-Unique DK van Rico Design. Met 1 bol van 200 gram brei je de hele sjaal. Het patroon staat in hun nieuwe breiboek Love-Wool herfst/winter 2024/2025.

Het is een lange smalle sjaal met een I-Cord rand, of in het Nederlands een "punnikrandje", maar dat klinkt zo lullig. Het breiboek gaf de volgende wonderlijke omschrijving: Zet 6 steken op. Dan: Begin van de toer 3 steken recht. Einde van de toer: 3 st. zoals av br. afh. En daar moest ik even diep over nadenken, maar toen begreep ik het. Omdat ik het in eerste instantie niet zo duidelijk vond hierbij een fotoreportage:

Zes steken opzetten. Dan 3 steken recht breien en de laatste drie steken averecht afhalen. Dus draad naar voren en 1 voor 1 averecht afhalen. Dan het werk keren en de naald herhalen. De draad zit dan halverwege, maar gewoon gaan breien, daardoor krijg je dus dat punnikrandje.

Dit doe je ongeveer 4 a 5 pennen. 

Vervolgens ga je meerderen, zo wordt je sjaal langzaam breder. Je breit aan het begin van de pen 3 steken recht, dan meerder je 1 steek en dan haal je de laatste 3 steken averecht af. Ik meerderde iedere vierde naald. Het middenstuk brei je in ribbelsteek (of in het aangegeven patroon). De eerste 3 steken brei je altijd recht en de laatste 3 steken haal je altijd averecht af. Eigenlijk heel eenvoudig dus.

En zo zou het begin van de sjaal er dan uit moeten zien. Je kan de sjaal nu zo groot maken als je zelf wilt en halverwege ga je niet meerderen maar minderen. En daar ga je net zo lang mee door tot je weer 6 steken over hebt. Dan nog 4 pennen breien en afhechten. (Voor dit voorbeeld heb ik het middenstuk niet in patroon gebreid, maar gewoon even in ribbelsteek).

Het is een heerlijk vakantieprojectje. Ik duik direct in mijn wolvoorraad om nog zo'n soort sjaal te breien. Wol genoeg tenslotte....

Fijne avond!
Marie-Louise

Ouderdom komt met gebreken

Ouderdom komt met gebreken, een waarheid als een koe. Maar gelukkig valt het nog wel mee hoor, eigenlijk heb ik weinig om over te klagen. Maar één ding vind ik dus wel lastig, je ogen gaan zo achteruit vanaf een jaar of 50. Ik merkte het voor het eerst op een vakantie in Denemarken, waar ik mijn borduurwerkje niet meer helemaal lekker zag. En ineens realiseerde ik me, ik moet een leesbril! En ja, sindsdien ging het bergafwaarts met die ogen. Overal slingeren de leesbrillen en ik heb er ook eentje permanent op mijn hoofd geparkeerd. Je wordt natuurlijk niet goed van dat bril op en af doen en zodoende heb ik sinds kort ook een multifocale bril. Ideaal, vooral als je iets gaat schoonmaken in je huis. Je ziet ineens overal het stof weer liggen.......

Ik heb ook veel meer behoefte aan een werkplek met goed licht. Sowieso het liefst een flinke TL-balk, vooral in de winter. Of een plekje in huis met voldoende daglicht, ook ideaal. Dus toen ik een paar weken geleden bij de kringloop een leuk klein tafeltje zag, greep ik mijn kans.

Het tafeltje was behoorlijk kaal, maar met een dikke laag bijenwas en flink oppoetsen zag het er ineens weer heel florissant uit. Het heeft precies de goede hoogte om er met een stoeltje aan te werken. En voor 's avonds heb ik de daglichtlamp er ook maar gelijk bij gezet. Het tafeltje staat op de lichtste plek in de huiskamer. Zo heb ik er een fijn werkplekje bij. Bijkomend voordeel is dat de eettafel nu niet de hele dag vol licht met mijn handwerkspullen.

Ik ben direct weer begonnen aan een nieuw breiwerkje. Het wordt een sjaal uit de nieuwe najaarscollectie van Rico. Als het klaar is zal ik de sjaal nog wel even showen. 

Een heerlijk breiwerk voor deze vakantie, niet te moeilijk, dus lekker voor de ontspanning. En uit één grote bol wol haal je een hele sjaal. Hoef je ook maar twee draadjes af te werken :).

Fijne dag en geniet van het mooie weer!

Marie-Louise

Vlieblolim en nieuwe sokkenwol

Ken je dat, vlieblolim? Nee?  Het is de afkorting van vlierbloesemlimonade en hier thuis zijn we er dol op. Als de vlieren beginnen te bloeien beginnen de kinderen te "zeuren" om vlieblolim. En dus sta ik regelmatig met mijn emmer en schaartje in de tuin om de vlierbloesem te oogsten.

De eerste bloemschermen zijn alweer verwerkt tot limonadesiroop. En als de zon even wil gaan schijnen oogst ik nog meer, want het is hier thuis echt ons favoriete zomerdrankje. Ik gebruik altijd hetzelfde recept:

Los 500 gram suiker en 20 gram citroenzuur op in 1 liter water. Leg daar 25 vlierbloemschermen in. Je moet de schermen niet wassen, want je wilt zoveel mogelijk stuifmeel hebben. Ik laat dit mengsel 24 uur staan en giet het dan door een kaasdoek. Het vocht dat je opvangt breng je aan de kook en giet je in goed schoongemaakte flessen. Dop erop en klaar is je vlieblolimsiroop. Puur natuur en heerlijk!

Een uitgebreide beschrijving van dit recept vind je HIER  op mijn blog.

Afgelopen pinksterdagen waren echt heerlijk. We hadden geen verplichtingen en konden zodoende een beetje rustig aan doen en een wat rondlummelen. En dan ook nog heerlijk zonnig weer, wat wil een mens nog meer. Ik had zo mooi de tijd om een paar sokken op te zetten van nieuwe wol uit de winkel. Sinds kort verkopen we namelijk wol van Rico Design. Ik vind het een heel mooi merk. Ze hebben elk seizoen ook een breiboek met leuke patronen. Maar als eerste dus een paar sokken, lekker ontspannen breien.

Nieuwe wol testen is nooit een straf 😊

Even huishouderen en dan weer snel aan de sok!

Fijne dag
Marie-Louise

Eindelijk af!

Zo, poeh, hehe, mijn sjaal is af. Het was nogal een klusje. Het inbreien was heel leuk om te doen. Het doorknippen was natuurlijk spannend en de rand er omheen breien duurde vooral errug lang.

Die rand, dat was wel een dingetje, want je breit hem in één keer helemaal in de rondte. Dus je hebt ontelbaar veel steken op je rondbreipen staan. Ik schroefde zelfs meerdere rondbreidraden aan elkaar om alle steken erop te krijgen. En ik kreeg het ook nog voor elkaar om twee houten breipennen te breken omdat je zoveel moet schuiven met je steken. Dus uiteindelijk een paar metalen exemplaren gekocht, dat ging beter. Maar goed, hij is af en ik ben er blij mee. Heerlijk behaaglijk.

Op de hoeken meerder je een steek aan iedere kant van de middensteek en aan de achterkant minder je dan juist een steek. Zo wordt het vanzelf een mooie hoek.

En de achterkant is eigenlijk ook best mooi met al dat inbreiwerk.

Wol: Aade Long Oü. 1 streng Lavendel en 1 streng Lilac. 

Breinaald 3,5mm. 

Ik had 2 strengen van de achtergrond kleur gekocht, maar had echt precies genoeg aan 1 streng en hield zodoende een hele streng over. Zo wordt je wolvoorraad alleen maar groter in plaats van kleiner :)

Tja, wat zal ik daar eens van maken?

Fijne dag!

Marie-Louise

Nieuw jaar, nieuw breiwerk

Het is toch verbazingwekkend hoe snel de tijd gaat, zo is het kerst en nu is januari alweer bijna voorbij. Je merkt nu ook echt dat de dagen wat lichter worden. Aan het eind van de werkdag rijd je nog in het licht terug naar huis (als je niet te laat stopt natuurlijk). En op zulke mooie dagen als vandaag kan ik ook mijn handwerk weer een beetje fatsoenlijk zien. Ik krijg vanzelf weer zin om iets te breien. 

Dit keer koos ik iets uit mijn stapel met ufo's om eindelijk af te maken. Het is een driehoekige omslagdoek gebreid van twee bollen wol die langzaam van kleur verlopen. Je krijgt zo een mooi effect en al ziet het er lastig uit, het is eigenlijk heel makkelijk. Dat zijn toch de beste projecten...

Je begint met een paar steken en meerdert iedere toer 1 steek aan beide kanten van je werk. Zodra je genoeg steken hebt om je werk te sluiten begin je in het rond te breien. Je zet zes steken op als knipnaad en meerdert aan iedere kant van deze knipnaad iedere ronde 1 steek.

Door het meerderen aan beide zijden van de knipnaad wordt je werk vanzelf driehoekig van vorm.

Hier zie je de knipnaad duidelijk, je breit afwisselend 1 steek met iedere kleur. Straks zigzag ik hier doorheen en dan kan ik het werk openknippen. En dan heb je dus een driehoek. Dan moet er nog een mooie rand omheen gebreid worden en klaar is je omslagdoek. Maar zover is het nog niet. Eerst nog even lekker breien.

O ja, de wol kocht ik alweer meer dan een jaar geleden in Deventer, bij een hele leuke wolwinkel: Astrid's wol.

Fijne dag!

Marie-Louise