Babymutsje en sokjes van merinowol

De groothandel waar ik altijd wol bestel voor de winkel had een nieuw wolletje in het assortiment; Kambgarn van Istex, 100% merinowol. Istex is een spinnerij op IJsland die onder andere het bekende Lettlopi garen maakt voor IJslandse truien, maar nu kan ik dus ook de merinowol bestellen van deze firma. Ik word daar altijd een beetje hebberig van, dus bestelde ik twee pakken met wol om het garen uit te proberen. Merinowol is heel geschikt voor babykleertjes, het is zacht voor de huid en het kriebelt niet. 

Ik zocht de nodige inspiratie op internet en breide twee setjes slofjes en mutsjes. Het garen breit heerlijk en is echt heel veelzijdig. Ik breide op naald 3 en 3,5 mm. 

Het patroon voor het mutsje is gratis en vond ik hier op Ravelry:

Patroon babymutsje

Ook het patroon voor de slofjes is gratis. Je vindt het hier:

Patroon babyslofjes

Ik ben blij met het resultaat en heb zelfs nog wol over om nog een gestreept sjaaltje of iets dergelijks te breien.

Deze wol smaakt echt naar meer. Ik loop alweer een nieuw project te verzinnen en bestel zeker nog een paar kleuren voor in de winkel. Voor mezelf mag ik niet teveel wol kopen, want anders wordt het echt te gek, maar voor de winkel is natuurlijk een ander verhaal. Zo kan ik toch een beetje toegeven aan mijn wolverslaving......

Fijne dag!

Marie-Louise

Wandelen en genieten in eigen tuin

Dit blogje gaat eigenlijk nergens over hoor, maar ik had nog allemaal mooie foto's op mijn telefoon staan en die wil ik toch graag even laten zien. Nu manlief door de coronacrisis veel meer thuis is dan gewoonlijk hebben we 's avonds zomaar tijd om te wandelen. En dan ontdek je dat dichtbij huis ook vele mooie plekjes te vinden zijn. 

Gasterse Duinen

Met Gasters schaap

Fantastisch avondlicht

De vistrap bij Lieveren.

Het is daar net een schilderij met al die wilde bloemen

Thuis valt er nu ook van alles te zien en te genieten in de tuin.

Onze nieuwste tuinbewoner

We zien hem (of is het een haar?) bijna dagelijks.

Rijkdom uit eigen moestuin.

Ik pluk nu dagelijks een kilo aardbeien en dus maken we siroop, vriezen we ze in en eten ze lekker zo uit het handje.

En wat is er fijner dan 's avonds, na een dag moestuinwerk en wandelen, nog even lekker buiten zitten met thee en een breiwerk. Ik vind de lange, lichte avonden echt zo fijn. Komende week wordt het warm, dus dan kunnen we nog extra genieten van die mooie avonden. 

Fijne dag!

Marie-Louise

Tasjes naaien

En wat doe je dan als je je examen hebt gehaald, niet meer naar school hoeft, je baantje in de horeca foetsie is en je reisje met vriendinnen niet doorgaat? Dan ga je tasjes naaien!

Dochterlief kreeg het ineens op haar heupen en dus werd de naaimachine neergezet en gingen we op zoek naar een mooi stukje katoen in onze lapjesvoorraad en  naar zwart borduurzijde. Vervolgens sloot ze zich op in de hobbykamer en kwam alleen af en toe tevoorschijn om iets te strijken, of om raad te vragen als de naaimachine niet meewerkte. (Of als ze per ongeluk de bovenkant van haar tasje dichtnaaide, oeps!)

Na 1 dag zwoegen en borduren werd het eerste exemplaar vol trots getoond.

Het ontwerp voor het borduurwerkje vond ze op Pinterest. Als je zoekt op "one line face drawing" kom je allerlei leuke voorbeelden tegen.

Voor iemand die nog nooit geborduurd heeft vind ik het heel goed gelukt.

Tas nummer twee werd geverfd met de "tie dye" methode. Je maakt een propje van je tas, doet er allemaal elastiekjes omheen en begint dan wat te kledderen met textielverf. Na een nachtje intrekken kan je dan het resultaat bekijken. Kan niet mislukken.

We hebben de tasjes al ingewijd bij Ikea en de plaatselijke supermarkt. Helemaal goed!

En de stof, dat was eigenlijk haar eerste dekbedhoesje, wordt dat ook weer mooi gerecycled na al die jaren. Wie wat bewaart die heeft wat! (Alhoewel je natuurlijk soms ook gewoon veel te veel bewaart, maar dat is weer een ander verhaal).

Fijne dag!

Marie-Louise

Minder plastic afval en een zelfgehaakt schuursponsje.

Om de week wordt er hier door de gemeentereiniging plastic afval opgehaald. In aparte zakken mag je niet alleen het plasticafval doen, maar ook melkpakken, blik en aluminiumfolie. En zo zet ik iedere twee weken, met het schaamrood op de wangen, twee zakken boordevol plastic aan de weg. Echt, ik verbaas me erover hoe ik het met gemak voor elkaar krijg om in een paar dagen weer een berg plastic te verzamelen. Het staat me erg tegen, maar als je boodschappen doet bij je plaatselijke supermarkt zit er echt (bijna) overal plastic omheen. Het geeft je ook een gevoel van onmacht, het is een enorme plastic berg waar je bijna niet aan ontkomt. Om toch een beetje positief in het plastic verhaal te kunnen staan proberen wij hier met z'n allen wel een beetje te minderen. Wat doen we zoal de laatste tijd:

Voor mijn verjaardag vroeg ik twee ouderwetse ijsklontenbakjes, dus geen ijsklontjes meer in van die handige plastic ijsklontenzakjes, maar gewoon in zo'n bakje en dan naar hartenlust meppen op het aanrecht om die bevroren klontjes weer uit het bakje te krijgen. Werkt perfect en scheelt hier alweer een paar zakjes in de week.

De plastic rietjes zijn ook in de ban. We hebben nu 5 metalen rietjes in vrolijke kleurtjes, inclusief mini ragertje om niet allerlei vreemde stukjes "hard geworden zacht" naar binnen te slurpen. Ook  dit geeft een behoorlijk positief milieugevoel.

In de supermarkt probeer ik zoveel mogelijk groenten en fruit te kopen zonder plastic, alleen de broccoli is hardleers en is nog steeds verpakt in plastic. Gelukkig komt de zomer er weer aan en dan oogst ik weer veel groeten en fruit uit de moestuin en daar groeit echt geen plastic omheen.

Ook de wattenstaafjes koop ik nu plasticvrij, met een stokje van papier of hout (alhoewel daar ook wel weer iets op aan te merken is natuurlijk).

En als laatste worden de plastic zakjes hier tot in de treuren hergebruikt.

Al met al op de goede weg zou je zeggen, maar pas vertelde iemand mij dat de plastic schuursponsjes ook echt heel slecht zijn, daar krijg je weer allemaal microplastic van in de oceaan. Je zou er moedeloos van worden. Gelukkig wist ik daar zelf iets op te verzinnen. Bij de Hema (die kunnen wel wat steun gebruiken, begreep ik) kocht ik een bolletje sisaltouw en thuis haakte ik hiervan een schuursponsje of eigenlijk een schuurlapje.

Ik haakte met haaknaald nr 6 een ketting van 13 lossen. En vervolgens haakte ik 10 toeren vasten. De vasten haakte ik alleen in de voorste lus van de vorige toer. Het was best wel een vervelend werkje, dat haken met sisal, niet echt soepel....

Ik heb het schuursponsje nu een week gebruikt en het werkt behoorlijk goed. Dus, weer een beetje plastic minder! Alle kleine beetjes helpen tenslotte.

Fijne dag!

Marie-Louise

Geslaagd!

Gefeliciteerd Dagmar! 

Wat een bijzonder jaar om je diploma te halen.

Die is binnen en die neemt niemand je meer af!

Gyros met Tzatziki

Ken je dat, ga je boodschappen doen en moet je eerst verzinnen wat je de komende dagen allemaal zou kunnen eten. Soms schud ik het zo uit mijn mouw en soms ontbreekt iedere vorm van inspiratie. Ik ben toch iemand die een vast aantal recepten heeft en dat steeds in een andere volgorde uit de keuken tovert. Helaas wordt dat op den duur dus wel een beetje saai. Maar gelukkig hebben we er sinds een half jaar weer een nieuw gerecht bij dat door de hele familie met gejuich begroet wordt zodra ik de schalen op tafel zet. Gevolg is wel dat steevast alles is opgegeten voor ik foto's heb gemaakt voor mijn blog, maar uiteindelijk is ook dat gelukt.

Gyros met Tzatziki

Als eerste meng ik de gyroskruiden in een kom:

Gyroskruiden:

1 eetlepel komijnpoeder (=djintan)

1 eetlepel knoflookpoeder

1 eetlepel paprikapoeder

1 eetlepel zout

1/4 eetlepel uienpoeder

1/4 eetlepel zwarte peper

1/2 eetlepel kaneel

1 eetlepel korianderpoeder (=ketoembar)

1 eetlepel chilipoeder

2 eetlepels tijm

2 eetlepels oregano

1 eetlepel gedroogde peterselie

Als je geen tijm, oregano en peterselie in huis hebt kan je ook Italiaanse kruiden gebruiken.

Alle kruiden even doorroeren en klaar is zijn je Gyroskruiden!

Ik maak meestal een flinke hoeveelheid en bewaar het in een weckpot, altijd handig voor een volgende keer.

Vervolgens snijd ik per persoon 100 gram kipfilet in stukjes en bestrooi dit rijkelijk met de Gyroskruiden. Dan gaat er nog een flinke scheut olijfolie overheen en roer ik het goed door zodat de kipfilet mooi bedekt is met het kruidenmengsel.

Nu is tijd om de tzatziki te maken. Het recept heb ik uit een oud kookboek: "De fijne Griekse keuken".

Benodigdheden voor de Tzatziki:

1/2 komkommer, theelepel zout

1 teen knoflook, uitgeknepen

250 gram vette Griekse yoghurt

2 eetlepels olijfolie

1 eetlepel kruidenazijn (ik gebruik zelfgemaakte dilleazijn)

1 theelepel vers gehakte dille

peper

Schil de komkommer en rasp het met een grove rasp. Strooi er een theelepel zout overheen en laat 15 minuten staan, druk daarna het vocht uit de komkommer.

Meng in een kom de yoghurt met de knoflook, olijfolie, kruidenazijn, dille en een beetje peper.

Roer er als laatste de komkommerrasp doorheen en klaar is je tzatziki. Je kan de tzatziki van te voren maken, het wordt alleen maar lekkerder als je het even in de koelkast laat staan.

Bak de kipfilet lekker krokant en serveer de Gyros met sla, komkommer en tzatziki. Wij eten er graag rijst bij, maar het is natuurlijk ook heel lekker met shoarmabroodjes.

Toen ik de Gyros op tafel zette zei ik: "Een Knorr wereldgerecht, maar dan zonder Knorr". Waarop mijn dochter vroeg of Knorr alles maakte met varkensvlees, vanwege de naam. Geen idee natuurlijk, maar voor de zekerheid zochten we het even op (O, wat is internet toch handig af en toe). Nee hoor, Knorr heeft niks met varkens van doen, maar meneer Knorr is wel degene die voor het eerst producten bedacht met gedroogde kruiden en groenten en op die manier zijn later zo succesvolle bedrijf begon.

En nu lekker naar buiten en van de zon genieten.

Fijne dag!

Marie-Louise

Wandelen en ander onschuldig vermaak

Ik durf het bijna niet te zeggen, maar naast alle ellende die veroorzaakt wordt door het Corona-virus geeft dat gedwongen thuis zitten ook een heleboel rust. Ik ben toch al geen mens van verjaardagsvisites, festivals, met z'n alle naar de stad op zaterdagmiddag en andere ellende, dus voor mij is het geen straf dat dit allemaal even niet mag/moet. Natuurlijk begrijp ik dat het voor heel veel ondernemers een ware strop is, maar hier thuis geniet ik eigenlijk gewoon van het simpele leven. En diep in mijn hart zou ik best zo nog een tijdje door willen gaan met dat rustig aan leven. Als deze hele crisis me iets gebracht heeft is het toch wel het besef dat ik in de toekomst nog bewuster met mijn spullen en tijd om wil gaan, het kan allemaal best een tandje minder in deze maatschappij.

Zo gingen manlief en ik zomaar op een zonnige zaterdagochtend een eind wandelen. Eerst even gekeken op de website van Het Drents Landschap en een wandelroute hier in de buurt opgezocht. En het was echt prachtig zo vroeg op de morgen!

Bij de start moesten we al gevaarlijk dicht langs een paar Schotse Hooglanders, maar het viel wel mee. Ze keken niet eens op en bleven gewoon door eten.

Behalve die ene dan, die keek een beetje bozig mijn kant op. Doorlopen graag, ik sta te ontbijten.

Spannender werd het niet gelukkig, wel mooier.

Fenomenaal ochtendlicht.

We wandelden van het ene mooie uitzicht naar het andere.

Alleen de thermoskan koffie ontbrak, die nemen we volgende keer mee.

De route was 5,5 kilometer. Precies goed voor zo'n ongeoefende wandelaar als ik ben. Ik vond het zo mooi dat ik alweer op zoek ben naar een volgende route. Keuze genoeg hier in de buurt. Wat dat betreft voel ik mij een bevoorrecht mens dat ik in deze mooie provincie mag wonen.

En toen we bijna thuis waren liep bij de biologische boer bij ons aan het eind van de straat een zeug buiten met haar biggetjes. Waar zie je dat nog? Nou gewoon bij ons, vier weilanden verderop.

En verder vermaken we ons ook heel goed op het eigen erf. De moestuin ligt er strak bij en we hadden nu ook tijd om dat ontzettend zware mormel van een betonnen waterbak te verplaatsen. Dat ding stond ergens in een hoekje waar hij niet al te erg in de weg stond. Maar bij een aflevering van "Ik vertrek" zag ik dat zo'n betonnen bak heel goed dienst kan doen als vuurplaats. Wat een goed idee! En omdat ik toch ook jarig werd heb ik mijn cadeautje dan maar via internet thuis laten komen. Het werd een "heksenketel". Dat vond de rest van het gezin helemaal bij mij passen. Snap jij nou waarom?

Soep uit de heksenketel, we hoeven voorlopig niet op vakantie.

Fijne avond!

Marie-Louise