Gemberthee

Nog één blogje over gember en dan houd ik er over op. Echt.  Nu ik alle gember geoogst heb moet ik er natuurlijk ook iets mee doen en dat werd in mijn geval het maken van gemberthee.

Gemberthee, ik maakte het als volgt:

Schil een klein stukje van je gemberknol en zoek een fijn raspje in je keukenla (zo eentje waarmee je sinaasappel- of citroenschil kunt raspen).

Rasp ongeveer een theelepeltje vol verse gember en doe dit in een kop kokend water, samen met een theelepel honing (of meer honing natuurlijk, als je een zoetekauw bent). Even roeren en klaar is je thee. Supereenvoudig dus! Je kunt er ook nog een beetje citroensap bij doen, of een schijfje citroen, maar ik vind het zonder eigenlijk lekkerder, gewoon de pure gembersmaak.

En nu genieten maar! (Voorwaarde is natuurlijk wel dat je van gember houdt)

Ik vind het niet alleen heel lekker, maar gember schijnt ook heel gezond te zijn. Zo helpt het tegen misselijkheid en vermindert het stress. Verder is het goed voor je immuunsysteem, krijg je er een frisse adem van en helpt het zelfs bij afvallen, wat wil een mens nog meer?

Ik denk altijd, wat kan je met eenvoudige middelen toch een lekkere dingen maken. Zelfs de gember kan je zelf kweken en dat is helemaal niet moeilijk. Wij mensen zijn soms wel heel erg afhankelijk van de supermarkt geworden, maar met een paar potten of een klein stukje tuin kan je heel veel dingen zelf laten groeien. Probeer het eens! Zoveel leuker dan zo'n onderhoudsvriendelijke tuin vol tegels! (Maar nu begin ik af te dwalen).

Fijne dag!

Marie-Louise

Zelf gember kweken, deel 2

Vorig jaar had ik een stukje gember liggen dat uit begon te lopen en dat stukje gember deed ik uit nieuwsgierigheid in een pot met aarde. En warempel, er verscheen na een paar weken een gemberplantje boven de grond. De hele zomer bivakkeerde de gemberplant op het terras en in de winter maakte ik twee stekken die ik binnen verder vertroetelde. Er viel trouwens niet zo heel veel te vertroetelen, want in het najaar stierf de plant af en de hele winter keek ik naar een pot met alleen maar aarde erin. Wel gaf ik af en toe een beetje water (ik weet niet eens of dat wel echt nodig was, maar zo droogde de aarde niet helemaal uit). En verdraaid zeg, in het voorjaar kwamen er weer groene puntjes boven de grond en verhuisde ik de plant opnieuw naar buiten.

En zo zit die gemberplant er nu dus uit. Niet echt een schoonheid op je terras, maar vooruit, we kunnen niet allemaal even aantrekkelijk zijn.

Er verscheen zelfs een bloemknop in mijn plant, maar nu het zo koud is buiten denk ik niet dat dat nog wat gaat worden en bovendien kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen. Ik wilde weten wat er onder de grond zat. Dus vandaag heb ik de planten uit de pot gehaald en de oogst bewonderd.

En hier liggen ze dan in het gras. Flinke stukken gember zijn het geworden.

Twee stukjes met wortel gaan weer terug in de pot, de rest mag de keuken in.

Hier zie je de gember nog van iets dichterbij. Ik heb een stukje geproefd en die smaakte behoorlijk pittig, dus helemaal goed gelukt.

Flinke gemberknollen zijn het geworden. In Tsjechië dronk ik verleden jaar heerlijke gemberthee, toch eens opzoeken hoe ik dat zelf kan maken.

Fijne dag!

Marie-Louise

Wol verven met levensmiddelenkleurstof

Er was een tijd dat ik mijn dochters nog kon vermaken met het versieren van cupcakejes. En uit die tijd stamt ook een ruim assortiment potjes met kleurstof. Vooral roze, paarse en rode tinten waren favoriet. Die potjes stonden al een paar jaar vergeten achter in de la, maar sinds gisteren hebben ze een nieuwe bestemming gekregen. Op internet kwam ik toch steeds van die prachtige zelf-geverfde wol tegen en gisteren trok ik de stoute schoenen aan en ging aan het experimenteren. Het resultaat viel helemaal niet tegen, dus ik deel het graag met jullie.

Wat deed ik zoal:

Als eerste: Trek oude kleren aan en pak een paar keukenhandschoenen.

Pak een paar strengen wol (ik gebruikte sokkenwol die je op de streng kunt kopen, of je moet een paar bolletjes omvormen tot streng). Laat die wol een uurtje weken in koud water. (Doe ondertussen iets huishoudelijks, stofzuigen of zo, heb je straks ook een lekker schoon huis).

Vul een pan met een laagje water en doe er een scheut azijn in. Voeg nu de kleurstof toe. Begin voorzichtig, ik koos voor een paar druppeltjes geel.

Laat de streng met wol in de pan zakken en zet het vuur aan (niet te hoog, je laat het water gewoon langzaam aan de kook komen). Na de basiskleur kun je gaan experimenteren.

Ik deed er druppels groene en blauwe kleurstof bij. Het idee was dat ik dan een soort gevlekte wol zou krijgen.

Het resultaat werd veel groener dan ik in gedachte had, maar wel mooi hoor.
Daarna had ik de smaak te pakken.

Ik maakte nog een roze wolletje. Het verloopt een beetje van licht naar donker, hoewel je dat op deze foto niet zo duidelijk ziet.

Bij de laatste streng durfde ik iets meer kleurstof toe te voegen, en dan worden de resultaten wel wat mooier vind ik.

Je laat de wol even doorkoken in de pan en zet dan het vuur uit. Nu laat je de wol afkoelen (Ondertussen kan je de ramen zemen, boodschappen doen en de was en de strijk).

Daarna moet je de wol nog even uitspoelen. Ik gebruik altijd een mild wolwasmiddel, of een beetje gewone shampoo. Wel voorzichtig doen, de boel moet niet gaan vilten. En als laatste de strengen wol lekker laten drogen.

Resultaat: Drie prachtige strengen sokkenwol en een schoon huis. Het huis ruikt helaas wel naar een combinatie van nat schaap en opgewarmde azijn, wat dat betreft kan je beter stoofpeertjes koken.

Fijne dag!

Marie-Louise

Eenvoudige IJslandse sjaal

Het is toch alweer zo'n vijf jaar geleden dat wij onze vakantie vierden op IJsland. Ik vind het nog steeds één van de mooiste reizen die wij maakten. We zagen natuurlijk alle toeristische trekpleisters, maar onderweg kwamen we ook bij toeval langs een mevrouw die IJslandse wol verfde volgens een oude IJslandse methode. Ze gebruikt voornamelijk planten die op IJsland groeien als verfstof. Heel erg leuk om te zien. Wat nog leuker was dat ze ook pakketjes wol verkocht. Dus ik kon het niet laten en nam weer wat mee terug naar Nederland. Past ook makkelijk in je koffer en weegt niet al teveel in het vliegtuig, dus ideaal. Ik breide al snel wat IJslandse wanten voor de kinderen, maar het pakketje met de IJslandse sjaal bleef een paar jaar liggen, tot twee weken geleden. Mijn moeder kreeg namelijk een nieuwe knie en toen had ik zin in een eenvoudig breiwerk dat ik lekker tussendoor kon breien, zonder een heel ingewikkeld patroon te moeten volgen. Kortom, het werd de IJslandse sjaal.

In het pakketje zaten zes bolletjes wol in verschillende tinten blauw. Het patroon van de sjaal is heel eenvoudig, maar door verschillende kleuren toch heel leuk om te breien.

Ik breide op naald 3,5. Alle steken worden recht gebreid, dus gewoon ribbelsteek.

Fijn hé, zo'n doos je met mooie wolletjes? Het is dus ook een ideaal patroon om restjes wol te gebruiken, bijvoorbeeld verschillende soorten sokkenwol.

De achterkant, zoals gewoonlijk weer een foto genomen bij beroerd licht. De kleuren zijn eigenlijk veel mooier.

Je breit de sjaal vanaf de halskant naar beneden.

Het patroon is heel eenvoudig:

Zet 8 steken op.

Naald 1: 2r, 1om, 1r, 1om, 2r, 1om, 1r, 1om, 2r

Naald 2 en alle even naalden: alle steken recht breien

Naald 3: 2r, 1 om, 3r, 1om, 2r, 1om, 3r, 1om, 2r

Naald 4: als naald 2

Naald 5: 2r, 1om, 5r, 1om, 2r, 1om, 5r, 1om, 2r

Naald 6: als naald 2

Naald 7: 2r, 1om, 7r, 1om, 2r, 1om, 7r, 1om, 2r

Naald 6: als naald 2

Naald 9, 2r, 1om, 9r, 1om, 2r, 1om, 9r, 1om, 2r

En zo alsmaar doorgaan. Je begint dus met 2 recht en een omslag. Dan komt het gedeelte van de steken dat iedere pen meer wordt. (na 9 steken, 11 steken, 13 steken, 15 steken etc.) Dan komt het midden gedeelte, bestaande uit 1 omslag, 2 steken recht en weer 1 omslag. Dan volgt weer de tweede helft van de sjaal met steken die toenemen in aantal. En je eindigt weer met 1 omslag en 2 recht.

Appeltje eitje dit patroon. En als je dit basispatroon onder de knie hebt kan je ook gaan variëren met kleuren en patroontjes, maar dat is iets voor later. Eerst heb ik nu een paar sokken op de pennen staan want mijn moeder vindt na de knieoperatie zelfgebreide sokken zo lekker warm. Ik zal er maar snel een paar voor haar breien, ben ik ook weer een bolletje wol kwijt van mijn stapel breiwol.

Fijn weekend allemaal!

Marie-Louise

Koetsen op het erf

Vorige week kregen we toch zo'n leuke vraag. Er kwam een dame aan de deur. Zij vertelde dat haar vader een jaar of vijf geleden was overleden en dat hij een aantal hele mooie oude koetsen had. Ze was er nu aan toe om de koetsen te verkopen en zocht een mooie locatie om de koetsen op de foto te zetten. Samen met een fotograaf had ze wat door de omgeving gereden en zodoende waren ze bij onze boerderij beland. Zouden wij het goed vinden als er foto's van de koetsen gemaakt werden op ons erf? Nou, daar hoefden we niet over na te denken. Ik vond het zelfs heel leuk en stiekem was ik ook wel een beetje gevleid. Het is toch altijd leuk om te horen dat je tuin/erf gewaardeerd wordt.

Vroeg in de ochtend werden de koetsen gebracht. 

In de voorste koets op de foto heeft prinses Beatrix gezeten toen ze nog Koningin was. We hebben dat zelfs op een filmpje gezien.

Plaatjes waren het om te zien, wat een vakmanschap!

Ze werden her en der in de tuin opgesteld en gedurende twee uur werden er foto's gemaakt.

Ondertussen zorgde ik voor koffie en het was echt heel gezellig.

De koetsen waren helemaal opgepoetst, alles piekfijn in orde.

Hier kan je goed zien waar de koetsier zit. Naast de lantaarn zit de rem. Door daar aan te draaien wordt er een remblok tegen het achterwiel aangedrukt. Zo ingenieus gemaakt allemaal.

Dit is een zogenaamd Vis-a-vis. Je zit in zo'n rijtuig met de gezichten naar elkaar toe, vandaar de naam.

En opstappen op de bok doe je via de as van het wiel. Zo blijf je vanzelf lenig.

Het was een hele bijzondere ochtend en vroeg in de middag werden alle koetsen weer teruggebracht naar de loods. Ze zijn zo bijzonder dat ze echt niet nat mogen worden, gelukkig was het een stralende dag. Sommige koetsen zijn al meer dan 100 jaar oud.

En mocht je een koets willen kopen? Dat kan, maar het kost nogal wat, weet ik na deze mooie dag!

Fijne avond,

Marie-Louise

Schapenvacht vilten

Warm he? Ik zit binnen gewoon af te wachten of het alstublieft wat koeler wil worden buiten. Ik zeemde één raampje en had al snel door dat het daar ook echt te warm voor was. Dus wat dan? Tijd voor een nieuw blogbericht dacht ik; lekker kalm achter de computer, krijg ik het ook niet zo warm. Van het onderwerp kan je het dan wel weer heel warm krijgen, dat wel. Ik volgde drie weken geleden namelijk samen met mijn nichtje een workshop wolvilten en het eindresultaat was een heerlijke warme vacht voor op de bank (leuk voor van de winter, maar nu nog even niet).

Ik had al wel zo'n vachtje van een groot woonwarenhuis, maar daar zit het vel van zo'n schaap gewoon aan de achterkant, dus dat overleeft zo'n schaap niet, helaas.

Bij deze techniek wordt het schaap gewoon geschoren en mag de wei weer in, daarna wordt de onderkant van de vacht gevilt. Toch een stuk leuker voor het schaap!

Dit schaap was zo vriendelijk haar vacht aan mij af te staan, een Schonebeker is het volgens mij.

De vacht spreidt je uit op tafel, je haalt alle takjes, blaadjes en andere rommel eruit en daarna keer je de vacht om. De achterkant van de vacht ligt nu boven. Dan ga je een paar hele dunne laagjes gekaarde wol over de vacht heen leggen en vervolgens prik je deze een beetje vast aan de vacht met een viltnaald.

Hier zie je hoe je de onderlaag een beetje vastprikt aan de eigenlijke vacht.

Daarna maak je de hele vacht nat met een groenezeep-sopje. Je rolt de vacht in een stuk noppenfolie en dan begint het eigenlijke vilten. In totaal hebben wij de vacht zo'n 15 minuten heen en weer gerold en toen was de boel goed vervilt. Je vilt alleen de onderkant van de vacht, waar de nopjes van het noppenfolie zitten. Zelf zag ik er niet uit na afloop, want uit zo'n vieze vacht stroomt een heleboel vies bruin sopwater, maar het resultaat mocht er zijn!

Hier zie je de nog vieze en natte vachten.

Thuisgekomen heb ik de vacht nog een nachtje laten weken in het ligbad en de volgende dag een paar keer uitgespoeld. Toen heb ik de vacht gecentrifugeerd in de wasmachine en buiten laten drogen.

De workshop was heel leuk om te volgen en al met al waren we er bijna een hele dag zoet mee.

Nu nog even wachten op een beetje koeler weer en dan kan de vacht lekker op de bank.

Laat de winter maar komen!

Fijne dag,

Marie-Louise

Lathyrus-sokken

Warm hè? Ik kwam de afgelopen dagen alleen 's ochtends vroeg nog een beetje in actie. Snel de moestuin in en wat huishoudelijke klussen doen, daarna vond ik het zo warm dat ik het liefst onder een steen kroop. Dit soort weer is echt niets voor mij. Ik weet nu ook zeker dat ik nooit meer naar Zuid Frankrijk wil. 's Middags zat ik vooral binnen een beetje te niksen. Het enige wat me nog wel lukte was om de zomersokken af te breien. Vanochtend maakte ik een paar foto's, samen met een vaasje Lathyrus, en daarmee was de naam voor deze sokken geboren; Lathyrus-sokken. Het beestje moet een naam hebben tenslotte.

Benodigdheden:

5 breinaalden zonder punt, nr 2,5

100 gram sokkenwol passend voor naalden 2,5.

Ik gebruikte mijn standaard sokkenbreipatroon wat je kunt vinden onder het tabblad "Uitleg sokken breien". 

Zet 60 steken op en verdeel deze over 4 naalden. Brei 10 naalden in boordpatroon.

Nu begin je aan het gedeelte met het ingebreide motiefje.

Zo'n sok kun je eigenlijk in twee delen splitsen: De achterkant van de sok waar je de hak en de hiel in breit en de voorkant waar je een patroontje in kunt breien.

Brei de eerste 30 steken recht, dit wordt de achterkant. Brei de volgende 30 steken als volgt: 5 steken in patroon, 20 steken recht en weer 5 steken in patroon. Zo ben je één keer rond. Brei nu het been tot de gewenste lengte. 

Het patroontje wordt ook wel koffieboontje genoemd. Het bestaat uit vier pennen die je steeds herhaalt.

Omdat het zomersokken moesen worden heb ik de beenlengte vrij kort gehouden en breidde ik 32 toeren met patroon. Vervolgens brei je de hak, de grote hiel, de kleine hiel en de hielspie (zie mijn uitleg op het tabblad over sokkenbreien). De voorkant van je werk (die met het patroontje) brei je nu niet, maar laat je rusten. Na de hielspie brei je ook weer de 30 steken van de voorkant van de voet. Daar brei je gewoon het patroontje weer in. Zo komt het allemaal vanzelf weer goed. Ik breidde voor de voet nog 52 toeren. Daarna begon ik aan de teen. In de teen brei je geen patroon, maar gewoon tricotsteek.

Dit was de eerste keer dat ik zelf een sok breidde met een patroontje erin en eigenlijk was het heel gemakkelijk, soms moet je het gewoon proberen. Dat biedt perspectief voor weer een nieuw paar sokken met een leuke kabel aan de zijkant of iets dergelijks, maar daar moet ik nog even op broeden.

Tot slot nog een foto van de plantenkas. Daar heb ik deze week, om nog een beetje schaduw te creëren, een oud stuk vitrage overheen gegooid. Het gaf nog best wel wat schaduw. Desondanks zijn de paprika's, komkommers en Spaanse pepers toch zo'n beetje gekookt, heel jammer. De paprika's lieten spontaan hun blad vallen, er hangen alleen nog een paar zieltogende paprika's aan. Ja, het leven van een moestuinierder gaat niet altijd over rozen.

En nu weer snel de schaduw in, want hier in het Noorden blijft het maar mooi weer en helaas valt er helemaal geen regen, de tuin begint al aardig te verdorren.

Fijne dag!

Marie-Louise