Breien en bouwen

Ondanks de semi-lockdown weten we ons hier thuis nog steeds goed te vermaken. Het spontane contact met je medemens en familie is wel een beetje verdwenen, dat is jammer natuurlijk. Ik zou wel weer eens graag bij mijn broer en schoonzus in Duitsland op bezoek willen, maar dat doen we nu maar even niet. En ook boodschappen doen met mijn moeder staat op een laag pitje. Ze is nu 84 jaar en zit van schrik vooral binnen. Wat dat betreft hoop ik dat we snel van die verdraaide Corona verlost zijn. Daar staat tegenover dat we wel meer tijd over hebben voor de dingen in en om het huis. Ik breide voor mijn doen in een sneltreinvaart een nieuw truitje en manlief (die normaal gesproken veel van huis is) bouwde in zijn vrije uurtjes een nieuw afdakje voor de aanhanger. Zo zie je maar, ieder nadeel heeft zijn voordeel.

De wol is Ecopuno van Lana Grossa. Voor dit truitje gebruikte ik 5 bollen van 50 gram en breinaald 3,5 mm. De trui wordt van bovenaf in het rond gebreid, uit één stuk. Dat is een hele mooie manier van breien waarbij je geen naden hebt. Ik heb de schouderpas wel wat langer gemaakt want het patroon was iets te krap voor mij en daardoor had ik net genoeg wol. Ook moest ik nog iets doen met verkorte naalden, maar daar snapte ik niet zoveel van (het boekje is in het Duits, dat hielp ook niet echt mee). Dus die verkorte naalden heb ik maar gewoon weggelaten en eerlijk gezegd mis ik ze nog niet.

Dit is het boekje wat ik gebruikte met alleen maar patronen voor top-down truien en vestjes en daarnaast nog een mooie sjaal en muts. Ik ga er vast en zeker nog iets uit maken.

En hier ikzelf als fotomodel. Zo'n selfie maken is een hele kunst die ik niet direct onder de knie had. Gelukkig had ik een dochter achter de hand die aanwijzingen gaf. Je telefoon scheef voor de spiegel houden mam, en dan zelf zo gaan staan dat je weer op de telefoon te zien bent. Dat viel nog niet mee, we hebben er hartelijk om gelachen.

Beetje bleekjes deze foto, maar hierop kan je goed zien dat de schouderpas gewoon in tricotsteek is gebreid. De rest van het lijf brei je in een klein kriebelsteekje, niet moeilijk, maar wel leuk om te zien.

Terwijl ik binnen worstelde met het maken van een geslaagde foto, legden man en zoon de laatste hand aan het afdakje.

Samen dakpannen neerleggen gaat echt drie keer zo snel als in je eentje.

Het is een laag afdakje, maar precies goed voor onze aanhanger, die kan daar dan mooi droog staan. De grote kapschuur kunnen we dan gebruiken voor onze houtvoorraad. Het hout staat nu overal en nergens opgestapeld met stukken zeil eroverheen; niet zo mooi om te zien. 

Dus al met al weer een paar projecten afgerond. Kunnen we weer aan iets nieuws beginnen. Ik ben nog een kerstkrans aan het haken, die moet nu ook maar eens afgemaakt worden.

Fijne dag en houd je taai!

Marie-Louise