Bramenjam

Oké, ik ga het even niet hebben over de afgelopen zomer, daar is genoeg over gezegd. Nee, ik richt me nu gewoon op de nazomer, die kan ook heel mooi worden, echt waar. En eerlijk is eerlijk, zo'n nazomer biedt ook allerlei voordelen, neem nou bramen, wilde bramen.

Niets zo lekker als een jammetje van wilde bramen. Ieder jaar speur ik rond deze tijd dus alle bermen af op zoek naar die bramen. De afgelopen jaren viel dat nogal tegen met die droogte, maar dit jaar valt daar niets over te klagen en vandaag plukte ik dus een mooi portie bramen. (Niet teveel plukken trouwens, want dat schijnt verboden te zijn in Nederland, maar een beetje voor eigen consumptie mag wel, wist je dat?)

Ik was de bramen eerst, zet ze op met "aanhangend water" en laat ze even pruttelen, de bramen koken dan stuk en al snel komt er een mooie hoeveelheid sap vrij. 

Vervolgens giet ik de inhoud van de pan door een metalen zeef en roer stevig met een soeplepel om zoveel mogelijk sap door de zeef te persen. Zo krijg je puur sap, zonder al die bramenpitjes.

Ik vang het sap direct op in een glazen maatkan. Zo kan ik meteen zien hoeveel sap ik heb. Het sap doe ik in een pan en per 100 ml sap voeg ik 100 gram geleisuiker toe. Daarna breng ik het aan de kook en laat het nog vier minuten doorkoken. Nu kan de jam in schone potten, deksel erop en klaar!

Bramen plukken deden we ook als kinderen graag. Daar heb ik goede herinneringen aan, dus toen ik dit vaasje met bramenmotief een paar jaar geleden tegenkwam in Denemarken kon ik het niet laten staan. Een mooi souvenir!

Fijne dag,

Marie-Louise