Hout Sprokkelen

Vlak bij ons huis staan 3 grote beuken. Eigenlijk staan ze een beetje te dicht bij het huis vind ik.

Ze geven 's zomers heerlijk schaduw, dat dan weer wel, maar verder heb ik hier wel geleerd hoeveel troep er ook uit zo'n beuk valt.

Als het blad aan de boom komt vallen eerst alle schutblaadjes op de grond. Heb je die net opgeveegd, dan besluit zo'n beuk te gaan bloeien en vallen er een miljoen bruinige, pluizige bloemetjes op je terras.

Daarna mag je even genieten, maar dan volgen in herfst de beukennootjes. En vervolgens valt er natuurlijk een paar kuub beukenblad. Maar we zeuren niet, het is ook hartstikke mooi en zo'n beuk biedt plaats aan heel veel vogels en andere diertjes.

In de winter is het tamelijk rustig, behalve als het waait. Een boomchirurg zei ooit tegen mij: "Zo'n beuk, die snoeit zichzelf". En inderdaad, dat klopt wel want iedere keer als het hard waait ligt het hele terras en het gras vol takken en takjes. We hebben er al een hele takkenwal van gemaakt, maar tegenwoordig doen al die takjes goed dienst. 

Ik loop hier nu als een oud vrouwtje uit één of ander sprookje hout te sprokkelen, want je kan er namelijk geweldig de houtkachel mee aanmaken. Zo komt alles weer van pas.

En de nieuwe kipjes komen ondertussen kijken wat ik aan het doen ben. Ze leggen echt geweldig eieren. We kunnen er bijna niet tegen eten.

Vanavond maar weer lekker de kachel aan en dan breien, heerlijk! Mijn sjaal is bijna klaar, nog een paar dagen breien denk ik, en dan zal ik hem even showen hier op mijn blog.

Fijne dag allemaal!

Marie-Louise