Omslagdoek van Grace Anna Farrow

Ja hoor, mijn sjaal is af. Bij nader inzien lijkt het meer op een omslagdoek of een kleine deken, maar af is ie! Het was heel leuk om te breien, niet te moeilijk, dus ook 's avonds voor de tv goed te doen. Heerlijk ontspannend werk. Alleen de rand die er omheen gebreid moest worden kostte veel tijd.

Van boven af gezien, hier ligt de sjaal te drogen.

Patroon: Volt van Grace Anna Farrow

Wol: Spinni van Marianne Isager (50 gr/ 300m)

Pen: 3,5 mm

Hier hangt de sjaal om de paspop. En je ziet het al, het is best wel een groot ding. Nu ben ik helaas iets breder dan de paspop, maar ook ik pas er ruim in. Het ding is zelfs zo groot dat ik het onhandig vind om te dragen, als ik eerlijk ben.

Onhandig, maar wel mooi.

Achterkant, ook niets mis mee. Maar mijn volgende project wordt toch een sjaal van een iets makkelijker formaat. Deze is denk ik vooral lekker als het 's avonds een beetje fris is, dan kan je er helemaal in kruipen.

Ik leerde trouwens twee handige nieuwe technieken: De Provisional cast on (is daar een Nederlands woord voor). Dat is een manier van opzetten met een hulpdraad, waarbij je later makkelijk de steken op kunt nemen om een rand te breien.

En als tweede het afwerkrandje in punniktechniek. In het Engels I-Cord Cast off.

Kortom, het eindresultaat vind ik mooi geworden, maar in de praktijk vind ik de sjaal te onhandig om hem nog een keer te breien. Nu maar op zoek naar een wat draagbaarder model.

O ja, ik kocht de wol bij het Ryahuis in Zuidlaren, een heerlijk breiwinkel met mooie wol en gezellige dames!

Fijne dag.

Marie-Louise

PS: Ik werd er op geattendeerd dat het patroon niet van Marianne Isager is, maar van Grace Anna Farrow, dus dat heb ik bij deze verbeterd. Wel zo netjes om de juiste ontwerpster te vermelden, niet waar.