Maar nu even over dat truitje. Het duurde wel even, want mijn model had maar af en toe tijd om te passen en ik moest nog bedenken hoe ik het truitje vorm zou geven. Gelukkig kreeg ik nog goede tips via mijn blog en ook heb ik even wat rondgesnoord op internet. Het werd uiteindelijk een soort koltrui zonder mouwen, maar met twee gaatjes waar de voorpootjes doorheen kunnen.
Ziehier het hondje Puck. Ze is al 19 jaar en heeft het koud. Hier is ze zojuist uit haar ochtendslaapje gehaald om haar nieuwe trui te showen, dus ze kijkt nog een beetje van "wat mij nou weer overkomt".
Simpel model, maar het past goed en Puck heeft er geen last van. Ze beweegt er gemakkelijk in.
Ik heb het truitje gebreid op de rondbreinaald, op pen 4 met wol is van Rowan. Het was wol waarvan ik ooit een vest voor mijn vader heb gebreid. (Hij is er al 10 jaar niet meer helaas, maar zo wordt dit ook nog nuttig besteed, vind ik stiekem toch leuk).
Fijne dag!
Marie-Louise
Oh, wat een droppie is Puck! En wat zal ze blij zijn met haar trui, die houdt haar vast lekker warm. Wij hebben ook zo'n koukleum, als we haar truitje aantrekken kijkt ze je serieus met van die dankbare trouwe hondenogen aan! En wat mooi dat je dit garen met een dierbare herinnering op deze manier nuttig hebt kunnen gebruiken!
BeantwoordenVerwijderenDank je! ik had ook het idee dat ze het echt lekker behaaglijk vond, dat truitje.
BeantwoordenVerwijderenOh wat lief, dat je dat hondje een warme trui maakte! Het ziet er wel een lieve schat uit en nu hoeft hij niet meer te bibberen.
BeantwoordenVerwijderenPS: Succes met afvallen, dat voornemen zou ik ook moeten maken... Maar ik vind het niet belangrijk genoeg om er mee te beginnen :-)
Puck vind het echt een lekker truitje hoorde ik van mijn nichtje. Dus het helpt gelukkig. Tja, dat afvallen, ik houd nu eenmaal meer van breien dan van sporten, dus of het ooit gaat lukken...
Verwijderen