Toen de eerste tamme kastanjes uit de boom vielen dacht ik nog, dat wordt niets dit jaar. Alleen maar van die half verschrompelde platte kastanjes. Maar twee weken later bombardeert de boom ons ineens met een bootlading dikke tamme kastanjes. Prachtig om te zien en je kunt er allemaal lekkere dingen van maken. Afgelopen weekend waren een zoon en dochter thuis en besloten we ons te wagen aan crème de marron. Je weet wel, dat heerlijke Franse smeersel voor op je pannenkoek, ijs of vers gebakken boterham.
Ik woog een kilo tamme kastanjes af en die hebben we één voor één met een mesje voorzien van een kruis. Dit om het ontploffen van de kastanjes te voorkomen (Ik weet dat ze heel goed kunnen ontploffen want ik was al eens eigenwijs genoeg om het zonder die kruisjes te proberen.) De kastanjes zet je onder water en daarna laat je ze tien minuten koken en giet je ze af.
Als ze wat afgekoeld zijn kan het pellen beginnen. We gingen er lekker buiten bij zitten want het is best een klusje. Je moet de harde schil eraf halen, maar ook het vliesje wat daaronder zit. Uiteindelijk hielden we bijna 700 gram schoongemaakte kastanjes over. Die doe je met een gelijk deel melk terug in de pan, dus in ons geval 700 ml melk. Dan laat je het geheel nog 20 minuten koken en giet je de melk af. De melk wel opvangen, want je hebt het weer nodig. Nu een snufje zout toevoegen en een zakje vanillesuiker en dan de staafmixer erop zetten. Mixen tot een mooie gladde massa ontstaat, eventueel wat kookvocht toevoegen als het wat al te plakkerig is. En als de hele boel mooi glad is voeg je een half deel (dus 350 gram) bruine suiker toe en een afgestreken eetlepel kaneel. Mooi gladroeren en in potten doen.
En wat je dan hebt is een heerlijk soort broodbeleg, echte Crème de Marron. Smullen maar!
Het was best wel een klusje, maar we zaten heerlijk op het terras in de zon en praten wat over ditjes en datjes. Het gaf mij een beetje het gevoel van samen de afwas doen en dan lekker kletsen. Je weet wel, dat deden we honderd jaar geleden nog in mijn jeugd, maar tegenwoordig heeft iedereen een afwasmachine.
Moraal van dit verhaal: Als je verlangt naar een ouderwets afwasgesprek, koop dan een kilo tamme kastanjes, en je houd er nog iets heerlijks aan over ook.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten