Black Friday, weg ermee!

Ik kan er niets aan doen hoor, maar ik word een beetje treurig van Black Friday. Het is een soort toppunt van onze hopeloze hebberigheid; alsmaar meer willen hebben, kopen, kopen, kopen. En dat moet vooral lekker goedkoop zijn. Het staat me steeds meer tegen, die overmatige consumptie. Daarom als tegenhanger voor de Black Friday een Doe het zelf Donderdag.

Dus vandaag kocht ik geen kaarsen, maar maakte ze zelf van restanten kaarsvet die ik de afgelopen tijd bewaard had. Ik dacht nog, dat wordt een hoop gekledder, maar dat viel reuze mee.

Benodigdheden:

Oude pan (er zijn er genoeg in de kringloopwinkel)
Restanten kaarsvet
Lont (katoenen draad kan ook)
Oude glazen potten, ik gebruikte onder andere een potje van de Nutella
Als laatste een paar satéprikkers, potloden of iets dergelijks om het lont aan te knopen

Ik deed de restanten kaarsvet in een oude pan en liet het op een zachte vlam heel langzaam smelten. Niet te snel doen en zeker niet bij weglopen, voor je het weet staat je huis in brand!

Ondertussen prutste ik stukjes lont aan mijn hamburgerprikkers. De lontjes doopte ik even in het al gesmolten kaarsvet en liet het weer stollen terwijl ik ze recht trok. Op die manier worden de lontjes mooi recht en je kunt ze dan goed in het midden van je potje hangen zonder dat het zo'n scheve krul wordt.

In het doorzichtige potje zie je een lontje wat nog niet helemaal recht in het midden hangt. Gewoon een stukje vanaf knippen en eventueel nogmaals in het kaarsvet dopen, dan komt alles goed.

Als het kaarsvet gesmolten is giet je het voorzichtig in de potjes en dan maar afwachten tot het stolt. Tijden het stollen zakte het kaarsvet nog wel een beetje in, ik kreeg van die kuiltjes in het midden van mijn kaarsen. Je kan dus na een uurtje nog een beetje kaarsvet op je kaarsen gieten, maar je kan het ook voor lief nemen. Als je ze aansteekt zie je er binnen de kortste keren toch niets meer van.

Als laatste kan je de lontjes net onder de prikkers afknippen en dan is dit het resultaat:

Dus niks Black Friday, gewoon lekker zelluf doen!

Fijne dag!

Marie-Louise

PS: Als je je pan direct na afloop even afneemt met een stukje keukenpapier krijg je hem heel makkelijk schoon. En laat het kaarsvet vooral niet te heet worden, want dan wordt het gevaarlijk. Gewoon laten smelten en dan direct van het fornuis halen.

Gekledder op het terras

De laatste weken vind ik bijna iedere dag als ik naar buiten loop iets vreemds op het terras.

Kijk maar, niet alleen maar beukenblad, maar ook van die donkergrijze kledders.

Eerst zijn het nog mooie bolletjes, maar na een paar regenbuien veranderen ze in smurrie.

Je raadt misschien al wat het is: 

Braakballen van een uil.

Als je bij het terras omhoog kijkt zie je helemaal bovenaan het uilenbord. Ik wilde persé bij de verbouwing een uilenbord hebben. En alle jaren zaten er duiven in, of kauwtjes, maar nog nooit een uil.

Zou het dan nu echt eindelijk gelukt zijn, zit er een uil in? Of zit er gewoon elke nacht eentje boven op het dak en spuugt hij dan af en toe zo'n braakbal uit. Wie zal het zeggen? Maar het maakt me niet uit, ik vind het hartstikke leuk.

Als je goed kijkt zie je zo de botjes zitten, kleine muizenkaakjes met hele kleine tandjes. Best bijzonder om te zien.

Ik heb al een paar braakballen naar binnen gehaald en gedroogd, leuk voor mijn nichtje en neefje, kunnen ze braakballen uitpluizen en kijken wat er allemaal uit tevoorschijn komt. Hopelijk vinden ze het een leuk cadeautje. Voor hetzelfde geld vragen ze zich af waar die alternatieve tante nou weer mee aan komt zetten.

Ik hoop dat jullie na het lezen van dit berichtje je lunch nog lusten. Vooral de laatste foto is enigszins onsmakelijk...... Misschien wel goed voor de lijn.

Fijne dag!

Marie-Louise

Gehaakte omslagdoek van Durable Forest

Het moestuinseizoen is hier wel zo'n beetje teneinde. Ik heb de laatste komkommer geoogst uit de kas en in de moestuin groeit ook niet zoveel meer. Ik weet wel dat je nog prei of boerenkool kan telen, maar ik ben eerlijk gezegd niet zo'n wintertuinierster. Ik vind het vooral koud, winderig en nat en je moestuin verandert in een prutzooi. Nee, geef mij nu maar een lekkere warme houtkachel en een brei- of haakwerkje op schoot. Zonder werk in de moestuin blijft er ineens ook veel meer tijd over om lekker te handwerken en dus haakte ik afgelopen weken een omslagdoek voor mijn zus.

De wol die ik gebruikte is Durable Forest. We hebben deze wol sinds kort in de winkel en dan is het handig om er iets van te maken. Leuk voor de klanten om te zien en je weet zelf gelijk ook hoe het breit of haakt.

Het werd een kleine omslagdoek voor onder je jas; lekker warm voor gure dagen.

Ik gebruikte een patroon dat ik vond op de site van Durable.

HIER vind je het patroon. Het is so wie so een leuke site om te bekijken, met allerlei ideeën en patronen.

Ik heb de sjaal wel iets kleiner gemaakt dan het origineel, anders werd het zo'n hele grote lap.

Durble Forest is een mengsel van merino, zijde en acryl en de aanbevolen naalddikte is 2,5 a 3. Ik vind het zelf een hele fijne draad met een mooie tweed-uitstraling.

Van de overgebleven wol ga ik nog een paar bijpassende polswarmers breien volgens onderstaand patroon.

Patroon Polswarmers

Een vriendin wilde ook heel graag een paar polswarmers, dus ik heb voorlopig nog genoeg te doen, maar eerst even hout naar binnen halen voor een lekker vuurtje.

Fijne dag!

Marie-Louise

Sjaal voor een saaie trui

In de uitverkoop deze herfst kocht ik een blauwe trui want truien vind ik zo makkelijk om te dragen. Gewoon 's ochtends even onder de douche springen, trui en broek aan en hup, de dag kan beginnen. Maar deze trui was donkerblauw en ik draag hem op een spijkerbroek, beetje saai.

Kijk, dat bedoel ik nou, saaaaaiiiii.....

Dus ik dook in mijn mand met Ufo's en toverde daar een blauw gestreept sjaaltje uit, bijna klaar en perfect voor deze saaie trui. Na twee avondjes breien en afwerken was het sjaaltje helemaal klaar. Fijn hoor, zo'n snel projectje.

Stuk minder saai zo, en ook veel behaaglijker trouwens.

Het sjaaltje is gebreid van mohair wol, warm om te dragen en het weegt bijna niets, heel comfortabel.

Het patroon beschreef ik al eens in dit blogje:

"Fluffy sjaal voor koude nekjes"

Voor het gemak herhaal ik het patroon nog even:

Wol: Rowan Kidsilk Haze

Breinaald: 4,5 mm

50 steken opzetten

Breien: 10r, 10 av, 10r, 10av, 10r

En alle volgende pennen de steken breien zoals ze zich voordoen.

Je wisselt iedere twee pennen van kleur.

Net zolang doorbreien tot je de sjaal lang genoeg vind.

Om te zorgen dat je niet al die draadjes steeds hoeft af te werken doe je het volgende:

 Aan één kant heb je steeds 4 draden en de eerste steek van die naald brei ik met alle 4 draden tegelijk. Zo neem je de draden steeds mee in je werk en hoef je niet een miljoen draadjes af te hechten, wel zo makkelijk.

Toen ik mijn sjaal lang genoeg vond hield ik trouwens nog zeker de helft van de wol over. Die vier bolletjes zijn dus meer dan genoeg. Voor het zelfde geld kan je ook nog een sjaal breien om cadeau te doen. Als je nu begint met breien heb je alvast een cadeautje klaar voor kerst of Sinterklaas.

Fijne dag!

Marie-Louise

Gebreid vest voor doorzetters

Kijk mij eens blij kijken op deze foto. Nou, daar heb ik ook wel reden toe, mijn vest is af en het zit nog lekker ook. Het was een behoorlijke klus mag ik wel zeggen.

Ik heb er wel twee jaar over gedaan denk ik. Het vest werd helemaal in de rondte gebreid en als alles dan klaar was moest je het vest doorknippen. Maar toen kreeg ik dus knipvrees en heeft het vest bijna een jaar in de kast gelegen. Uiteindelijk vond ik het toch zonde en verzamelde ik al mijn moed bij elkaar.

Aan beide kanten van de knipbies moest je eerst een stiksel naaien en daarna doorknippen dus. Ik kreeg nog net geen hartverzakking. Daarna biezen breien en die weer aan het breiwerk naaien. Dan nog de zomen vastzetten aan de mouwen en aan de onderkant van het vest en als laatste een boord erop breien. Ik vond het echt een megaklus en weet niet of ik het nog een keer zal doen, maar ik ben wel heel blij met mijn vest.

Hier nog even de achterkant van het vest, je ziet dan mooi de ronde pas.

En de halsboord. (Let even niet op de rimpeltjes in het vest, niet alles kan perfect zijn tenslotte).

Mocht je ook een poging willen wagen, ik gebruikte dit boek:

Het is wel een Noors boek, maar toch lukte het me wel om alles te begrijpen met behulp van Google Translate. Het boek staat trouwens  vol prachtige vesten, maar eerst ga ik maar weer eens iets eenvoudigs doen. Een sjaal ofzo, past altijd, wel zo makkelijk.

Fijne dag!

Marie-Louise

Gemberthee

Nog één blogje over gember en dan houd ik er over op. Echt.  Nu ik alle gember geoogst heb moet ik er natuurlijk ook iets mee doen en dat werd in mijn geval het maken van gemberthee.

Gemberthee, ik maakte het als volgt:

Schil een klein stukje van je gemberknol en zoek een fijn raspje in je keukenla (zo eentje waarmee je sinaasappel- of citroenschil kunt raspen).

Rasp ongeveer een theelepeltje vol verse gember en doe dit in een kop kokend water, samen met een theelepel honing (of meer honing natuurlijk, als je een zoetekauw bent). Even roeren en klaar is je thee. Supereenvoudig dus! Je kunt er ook nog een beetje citroensap bij doen, of een schijfje citroen, maar ik vind het zonder eigenlijk lekkerder, gewoon de pure gembersmaak.

En nu genieten maar! (Voorwaarde is natuurlijk wel dat je van gember houdt)

Ik vind het niet alleen heel lekker, maar gember schijnt ook heel gezond te zijn. Zo helpt het tegen misselijkheid en vermindert het stress. Verder is het goed voor je immuunsysteem, krijg je er een frisse adem van en helpt het zelfs bij afvallen, wat wil een mens nog meer?

Ik denk altijd, wat kan je met eenvoudige middelen toch een lekkere dingen maken. Zelfs de gember kan je zelf kweken en dat is helemaal niet moeilijk. Wij mensen zijn soms wel heel erg afhankelijk van de supermarkt geworden, maar met een paar potten of een klein stukje tuin kan je heel veel dingen zelf laten groeien. Probeer het eens! Zoveel leuker dan zo'n onderhoudsvriendelijke tuin vol tegels! (Maar nu begin ik af te dwalen).

Fijne dag!

Marie-Louise

Zelf gember kweken, deel 2

Vorig jaar had ik een stukje gember liggen dat uit begon te lopen en dat stukje gember deed ik uit nieuwsgierigheid in een pot met aarde. En warempel, er verscheen na een paar weken een gemberplantje boven de grond. De hele zomer bivakkeerde de gemberplant op het terras en in de winter maakte ik twee stekken die ik binnen verder vertroetelde. Er viel trouwens niet zo heel veel te vertroetelen, want in het najaar stierf de plant af en de hele winter keek ik naar een pot met alleen maar aarde erin. Wel gaf ik af en toe een beetje water (ik weet niet eens of dat wel echt nodig was, maar zo droogde de aarde niet helemaal uit). En verdraaid zeg, in het voorjaar kwamen er weer groene puntjes boven de grond en verhuisde ik de plant opnieuw naar buiten.

En zo zit die gemberplant er nu dus uit. Niet echt een schoonheid op je terras, maar vooruit, we kunnen niet allemaal even aantrekkelijk zijn.

Er verscheen zelfs een bloemknop in mijn plant, maar nu het zo koud is buiten denk ik niet dat dat nog wat gaat worden en bovendien kon ik mijn nieuwsgierigheid niet langer bedwingen. Ik wilde weten wat er onder de grond zat. Dus vandaag heb ik de planten uit de pot gehaald en de oogst bewonderd.

En hier liggen ze dan in het gras. Flinke stukken gember zijn het geworden.

Twee stukjes met wortel gaan weer terug in de pot, de rest mag de keuken in.

Hier zie je de gember nog van iets dichterbij. Ik heb een stukje geproefd en die smaakte behoorlijk pittig, dus helemaal goed gelukt.

Flinke gemberknollen zijn het geworden. In Tsjechië dronk ik verleden jaar heerlijke gemberthee, toch eens opzoeken hoe ik dat zelf kan maken.

Fijne dag!

Marie-Louise

Wol verven met levensmiddelenkleurstof

Er was een tijd dat ik mijn dochters nog kon vermaken met het versieren van cupcakejes. En uit die tijd stamt ook een ruim assortiment potjes met kleurstof. Vooral roze, paarse en rode tinten waren favoriet. Die potjes stonden al een paar jaar vergeten achter in de la, maar sinds gisteren hebben ze een nieuwe bestemming gekregen. Op internet kwam ik toch steeds van die prachtige zelf-geverfde wol tegen en gisteren trok ik de stoute schoenen aan en ging aan het experimenteren. Het resultaat viel helemaal niet tegen, dus ik deel het graag met jullie.

Wat deed ik zoal:

Als eerste: Trek oude kleren aan en pak een paar keukenhandschoenen.

Pak een paar strengen wol (ik gebruikte sokkenwol die je op de streng kunt kopen, of je moet een paar bolletjes omvormen tot streng). Laat die wol een uurtje weken in koud water. (Doe ondertussen iets huishoudelijks, stofzuigen of zo, heb je straks ook een lekker schoon huis).

Vul een pan met een laagje water en doe er een scheut azijn in. Voeg nu de kleurstof toe. Begin voorzichtig, ik koos voor een paar druppeltjes geel.

Laat de streng met wol in de pan zakken en zet het vuur aan (niet te hoog, je laat het water gewoon langzaam aan de kook komen). Na de basiskleur kun je gaan experimenteren.

Ik deed er druppels groene en blauwe kleurstof bij. Het idee was dat ik dan een soort gevlekte wol zou krijgen.

Het resultaat werd veel groener dan ik in gedachte had, maar wel mooi hoor.
Daarna had ik de smaak te pakken.

Ik maakte nog een roze wolletje. Het verloopt een beetje van licht naar donker, hoewel je dat op deze foto niet zo duidelijk ziet.

Bij de laatste streng durfde ik iets meer kleurstof toe te voegen, en dan worden de resultaten wel wat mooier vind ik.

Je laat de wol even doorkoken in de pan en zet dan het vuur uit. Nu laat je de wol afkoelen (Ondertussen kan je de ramen zemen, boodschappen doen en de was en de strijk).

Daarna moet je de wol nog even uitspoelen. Ik gebruik altijd een mild wolwasmiddel, of een beetje gewone shampoo. Wel voorzichtig doen, de boel moet niet gaan vilten. En als laatste de strengen wol lekker laten drogen.

Resultaat: Drie prachtige strengen sokkenwol en een schoon huis. Het huis ruikt helaas wel naar een combinatie van nat schaap en opgewarmde azijn, wat dat betreft kan je beter stoofpeertjes koken.

Fijne dag!

Marie-Louise

Eenvoudige IJslandse sjaal

Het is toch alweer zo'n vijf jaar geleden dat wij onze vakantie vierden op IJsland. Ik vind het nog steeds één van de mooiste reizen die wij maakten. We zagen natuurlijk alle toeristische trekpleisters, maar onderweg kwamen we ook bij toeval langs een mevrouw die IJslandse wol verfde volgens een oude IJslandse methode. Ze gebruikt voornamelijk planten die op IJsland groeien als verfstof. Heel erg leuk om te zien. Wat nog leuker was dat ze ook pakketjes wol verkocht. Dus ik kon het niet laten en nam weer wat mee terug naar Nederland. Past ook makkelijk in je koffer en weegt niet al teveel in het vliegtuig, dus ideaal. Ik breide al snel wat IJslandse wanten voor de kinderen, maar het pakketje met de IJslandse sjaal bleef een paar jaar liggen, tot twee weken geleden. Mijn moeder kreeg namelijk een nieuwe knie en toen had ik zin in een eenvoudig breiwerk dat ik lekker tussendoor kon breien, zonder een heel ingewikkeld patroon te moeten volgen. Kortom, het werd de IJslandse sjaal.

In het pakketje zaten zes bolletjes wol in verschillende tinten blauw. Het patroon van de sjaal is heel eenvoudig, maar door verschillende kleuren toch heel leuk om te breien.

Ik breide op naald 3,5. Alle steken worden recht gebreid, dus gewoon ribbelsteek.

Fijn hé, zo'n doos je met mooie wolletjes? Het is dus ook een ideaal patroon om restjes wol te gebruiken, bijvoorbeeld verschillende soorten sokkenwol.

De achterkant, zoals gewoonlijk weer een foto genomen bij beroerd licht. De kleuren zijn eigenlijk veel mooier.

Je breit de sjaal vanaf de halskant naar beneden.

Het patroon is heel eenvoudig:

Zet 8 steken op.

Naald 1: 2r, 1om, 1r, 1om, 2r, 1om, 1r, 1om, 2r

Naald 2 en alle even naalden: alle steken recht breien

Naald 3: 2r, 1 om, 3r, 1om, 2r, 1om, 3r, 1om, 2r

Naald 4: als naald 2

Naald 5: 2r, 1om, 5r, 1om, 2r, 1om, 5r, 1om, 2r

Naald 6: als naald 2

Naald 7: 2r, 1om, 7r, 1om, 2r, 1om, 7r, 1om, 2r

Naald 6: als naald 2

Naald 9, 2r, 1om, 9r, 1om, 2r, 1om, 9r, 1om, 2r

En zo alsmaar doorgaan. Je begint dus met 2 recht en een omslag. Dan komt het gedeelte van de steken dat iedere pen meer wordt. (na 9 steken, 11 steken, 13 steken, 15 steken etc.) Dan komt het midden gedeelte, bestaande uit 1 omslag, 2 steken recht en weer 1 omslag. Dan volgt weer de tweede helft van de sjaal met steken die toenemen in aantal. En je eindigt weer met 1 omslag en 2 recht.

Appeltje eitje dit patroon. En als je dit basispatroon onder de knie hebt kan je ook gaan variëren met kleuren en patroontjes, maar dat is iets voor later. Eerst heb ik nu een paar sokken op de pennen staan want mijn moeder vindt na de knieoperatie zelfgebreide sokken zo lekker warm. Ik zal er maar snel een paar voor haar breien, ben ik ook weer een bolletje wol kwijt van mijn stapel breiwol.

Fijn weekend allemaal!

Marie-Louise

Koetsen op het erf

Vorige week kregen we toch zo'n leuke vraag. Er kwam een dame aan de deur. Zij vertelde dat haar vader een jaar of vijf geleden was overleden en dat hij een aantal hele mooie oude koetsen had. Ze was er nu aan toe om de koetsen te verkopen en zocht een mooie locatie om de koetsen op de foto te zetten. Samen met een fotograaf had ze wat door de omgeving gereden en zodoende waren ze bij onze boerderij beland. Zouden wij het goed vinden als er foto's van de koetsen gemaakt werden op ons erf? Nou, daar hoefden we niet over na te denken. Ik vond het zelfs heel leuk en stiekem was ik ook wel een beetje gevleid. Het is toch altijd leuk om te horen dat je tuin/erf gewaardeerd wordt.

Vroeg in de ochtend werden de koetsen gebracht. 

In de voorste koets op de foto heeft prinses Beatrix gezeten toen ze nog Koningin was. We hebben dat zelfs op een filmpje gezien.

Plaatjes waren het om te zien, wat een vakmanschap!

Ze werden her en der in de tuin opgesteld en gedurende twee uur werden er foto's gemaakt.

Ondertussen zorgde ik voor koffie en het was echt heel gezellig.

De koetsen waren helemaal opgepoetst, alles piekfijn in orde.

Hier kan je goed zien waar de koetsier zit. Naast de lantaarn zit de rem. Door daar aan te draaien wordt er een remblok tegen het achterwiel aangedrukt. Zo ingenieus gemaakt allemaal.

Dit is een zogenaamd Vis-a-vis. Je zit in zo'n rijtuig met de gezichten naar elkaar toe, vandaar de naam.

En opstappen op de bok doe je via de as van het wiel. Zo blijf je vanzelf lenig.

Het was een hele bijzondere ochtend en vroeg in de middag werden alle koetsen weer teruggebracht naar de loods. Ze zijn zo bijzonder dat ze echt niet nat mogen worden, gelukkig was het een stralende dag. Sommige koetsen zijn al meer dan 100 jaar oud.

En mocht je een koets willen kopen? Dat kan, maar het kost nogal wat, weet ik na deze mooie dag!

Fijne avond,

Marie-Louise

Schapenvacht vilten

Warm he? Ik zit binnen gewoon af te wachten of het alstublieft wat koeler wil worden buiten. Ik zeemde één raampje en had al snel door dat het daar ook echt te warm voor was. Dus wat dan? Tijd voor een nieuw blogbericht dacht ik; lekker kalm achter de computer, krijg ik het ook niet zo warm. Van het onderwerp kan je het dan wel weer heel warm krijgen, dat wel. Ik volgde drie weken geleden namelijk samen met mijn nichtje een workshop wolvilten en het eindresultaat was een heerlijke warme vacht voor op de bank (leuk voor van de winter, maar nu nog even niet).

Ik had al wel zo'n vachtje van een groot woonwarenhuis, maar daar zit het vel van zo'n schaap gewoon aan de achterkant, dus dat overleeft zo'n schaap niet, helaas.

Bij deze techniek wordt het schaap gewoon geschoren en mag de wei weer in, daarna wordt de onderkant van de vacht gevilt. Toch een stuk leuker voor het schaap!

Dit schaap was zo vriendelijk haar vacht aan mij af te staan, een Schonebeker is het volgens mij.

De vacht spreidt je uit op tafel, je haalt alle takjes, blaadjes en andere rommel eruit en daarna keer je de vacht om. De achterkant van de vacht ligt nu boven. Dan ga je een paar hele dunne laagjes gekaarde wol over de vacht heen leggen en vervolgens prik je deze een beetje vast aan de vacht met een viltnaald.

Hier zie je hoe je de onderlaag een beetje vastprikt aan de eigenlijke vacht.

Daarna maak je de hele vacht nat met een groenezeep-sopje. Je rolt de vacht in een stuk noppenfolie en dan begint het eigenlijke vilten. In totaal hebben wij de vacht zo'n 15 minuten heen en weer gerold en toen was de boel goed vervilt. Je vilt alleen de onderkant van de vacht, waar de nopjes van het noppenfolie zitten. Zelf zag ik er niet uit na afloop, want uit zo'n vieze vacht stroomt een heleboel vies bruin sopwater, maar het resultaat mocht er zijn!

Hier zie je de nog vieze en natte vachten.

Thuisgekomen heb ik de vacht nog een nachtje laten weken in het ligbad en de volgende dag een paar keer uitgespoeld. Toen heb ik de vacht gecentrifugeerd in de wasmachine en buiten laten drogen.

De workshop was heel leuk om te volgen en al met al waren we er bijna een hele dag zoet mee.

Nu nog even wachten op een beetje koeler weer en dan kan de vacht lekker op de bank.

Laat de winter maar komen!

Fijne dag,

Marie-Louise