donderdag 27 juni 2019

Roodborstjes in een gieter

Mijn zus heeft een heel klein tuintje, maar wel heel gezellig met volop planten en bloemetjes. En afgelopen winter hing zij haar gieter aan een haak aan de schutting, handig, dan kon er geen water in blijven staan en vroor de gieter ook niet stuk. Maar toen ze de gieter weer wilde gebruiken zag ze dat er een roodborstje een nest in had gemaakt. Dus de gieter bleef gewoon hangen en de eitjes kwamen zowaar uit. Vader en moeder roodborst vlogen af en aan, wat wil je nog meer.

Hier hangt de gieter dus

En als je op je tenen gaat staan kan je net de vogeltjes zien zitten. (let maar op de gele randjes van de snavels).

Helaas steeg het kwik nogal deze week en mijn zus appte mij op een gegeven moment in lichte paniek dat haar roodborstjes zowat aan de kook waren daar in die metalen gieter in de volle zon. Code rood zeg maar.

Dus wat te doen bij overmatige opwarming? Koelen met water en zorgen voor schaduw. En dat heeft ze heel handig opgelost.


Op de gieter kwam een natte handdoek en er werd een paraplu vastgemaakt tegen de schutting. Het is misschien niet zo mooi om te zien, maar de roodborstjes hebben de hittegolf goed doorstaan. Nog even en ze kunnen uitvliegen.

Verder brei ik geen steek deze dagen, veel te veel te doen in de tuin.


Maar ik plukte wel een supervrolijk boeket uit eigen tuin (wat kan je je dan toch rijk voelen).

Fijne avond!
Marie-Louise








zaterdag 22 juni 2019

Juni

Juni, da's een drukke maand als je een tuin hebt, maar ook een hele mooie maand. Juni is genieten van de eerste aardbeien, rabarber en groene asperges. En juni zit nog vol beloftes van een mooie zomer.

De linde staat in volle bloei, ze ruikt heerlijk.

En van dichtbij zie je allemaal bijtjes, hommels en vlinders. Het zoemt helemaal.

Aan de voet van de fruitbomen strooien we ieder voorjaar compost en daar bloeit nu van alles.
Dat komt spontaan op want die zaadjes zitten allemaal in onze composthoop.

Boeketje onder de boom.


Dit jaar staan er ook prachtige klaprozen bij de fruitbomen. Waar die vandaan komen? Geen idee. Aan komen waaien of zo.


Juni is echt een topmaand. Vooral als het niet te heet is natuurlijk, zoals vandaag. Echt volop genieten.

Naast al het wieden en oogsten had ik nog tijd om onder de parasol de eerste sok af te breien.
Maar erg hard gaat het allemaal niet, te druk in de moestuin!


En de kuikentjes? Het zijn echte Houdini's. Dat hekje waar ze voor hun veiligheid achter moesten blijven vonden ze echt niks en gisteren zagen ze kans om samen met hun drie moeders gewoon de wijde wereld in te trekken.

Wat nou opsluiten in een ren? We zijn toevallig wel scharrelkippen hoor!
Dus daar gaan ze, ik tel ze iedere keer angstvallig. Maar het zijn gelukkig nog steeds zeven kuikens.

Nou, ik ga weer even de tuin in.
Druk, druk, druk.

Fijne dag, 
Marie-Louise








zaterdag 15 juni 2019

Kuikentjes enzo

Na drie weken broeden hebben we uiteindelijk zeven gezonde kuikentjes gekregen. En het is zo leuk om te zien. Het is een soort mini commune waarbij de drie kloeken samen de zeven kuikens opvoeden, echt een feestje om naar te kijken.

Hier zit het grut lekker te zonnen op een houten richeltje.

De eerste dag had ik de kippen en kuikens ook heel optimistisch losgelaten. Deurtje van de ren open en lekker naar buiten. Het was prachtig om te zien en dochter en ik gingen gelijk even boodschappen doen. Maar toen we terugkwamen zat één hen met vijf kuikens tegen de buitenkant van het kippenhok geplakt en op twee meter afstand stond een grote kraai te wachten tot één van haar kuikens zo onverstandig zou zijn om te ver bij moeders vandaan te gaan. Mijn dochter vloog er naartoe en joeg de kraai weg. Tja, zo'n dier moet natuurlijk ook eten hebben voor het eigen kroost, maar laat die maar gewoon een platgereden duif van het asfalt bikken, ik wil mijn kuikentjes nog niet kwijt.
Kortom, de kuikens en moeders hebben voorlopig huisarrest. Ik heb nog wel twee vierkante meter gras afgezet met wat gaas, kunnen ze toch nog een heel klein beetje scharrelen, maar eerst moeten ze maar iets groter groeien.

De moeders maken de hele tijd kleine tokgeluidjes en wijzen dan even aan waar iets te eten ligt. En de kuikentjes mogen het dan opeten.

Na enig navragen weet ik nu ook wat voor ras de kuikentjes zijn. Het zijn Amrock kippen. Een mooi wit zwart gestreept kippenras. Je schijnt al jong te kunnen zien of de kuikentjes hennen of haantjes zijn. De hanen hebben een duidelijke witte vlek op het hoofd en de hennen zijn wat donkerder dan de hanen. Ook de pootjes schijnen wat in kleur te verschillen. Persoonlijk zie ik niet veel verschil en die witte vlek, die hebben ze allemaal...... Er zullen toch wel een paar hennetjes bijzitten hoop ik. Het zal toch niet zo zijn dat ik straks met zeven hanen opgescheept zit? Nou ja, de tijd zal het leren.

De achterburen zijn ook weer terug. Vanuit mijn keukenraampje heb ik een prachtig uitzicht.

Kijk toch eens wat een plaatje. Als ik een foto maak komen ze direct even kijken wat ik toch in hemelsnaam aan het doen ben. Nou niks eigenlijk, er is deze week niet zoveel uit mijn handen gekomen.

Dit is het enige wat ik presteerde; ik maakte een begin aan een nieuwe sok. De wol had ik al heel lang in huis en nu had ik zin in een simpel werkje. Dus ik besloot er een paar zomersokken van te maken. Ik heb er voor het eerst zelf een klein patroontje ingebreid en dat gaat eigenlijk heel makkelijk. Als ze klaar zijn zet ik wel op mijn blog hoe ik het gedaan heb.

En nu ga ik een lekker kopje koffie maken en nog even breien.
Fijne avond!
Marie-Louise








zondag 9 juni 2019

Lichtpuntje

Deze week moesten we afscheid nemen van een dierbaar familielid. Ja, het leven kan soms onverwacht anders lopen dan gedacht. Maar ook dat hoort erbij, of je wilt of niet.

Gelukkig was er vanochtend op deze mooie pinksterdag ook een lichtpuntje toen ik de kippenren openmaakte.


Daar is hij of zij, het eerste kuikentje. 

Afscheid nemen en nieuw leven, zo dicht bij elkaar.

Fijne pinksterdagen.
Marie-Louise