De ransuilen zijn terug!

Vorig jaar hoorde ik ze voor het eerst. Ik liep in de vroege schemer nog even een rondje door de tuin en hoorde bij de oude hulstboom een zacht "Oe Oe" en als je heel stil bleef staan hoorde je dat de roep ook beantwoord werd. Het waren uilen, zoveel was wel duidelijk, maar wat voor soort? Bijna elke avond hoorde ik de uilen en ineens zag ik ze in de schemer vliegen. Ze hadden een nest in een eikenboom aan de weg. Ik was helemaal enthousiast, prachtig! Natuurlijk wilde ik ze heel graag op de foto zetten en dan trots laten zien hier op mijn blog, maar dat lukte de hele zomer niet, ook niet toen ze jongen kregen. Helaas. Wel kwam ik er via internet achter dat het ransuilen waren, die uilen met van die kleine oortjes (wat eigenlijk veren zijn).

En deze week hoorde ik het weer, overdag toen ik eieren uit kippenhok haalde hoorde ik vlakbij het bekende Oe Oe. En wat bleek, de uil zat overdag lekker in de meidoorn. Ik greep mijn telefoon en maakte een foto. Ah, trots! Het was gelukt.

Oké, ik geef toe, het is een beetje een zoekplaatje, maar ze zit er echt hoor (of is het een hij?)

Nog een beetje uitvergroot, zo zie je het beter. (de bladeren zitten wel een beetje in de weg helaas.)

Ik ben ultratrots, ze zit er nu elke dag en af en toe ga ik stiekem even kijken (niet te vaak, want ik ben veel te bang dat ze weer vertrekt).

Nou is dit een erg enthousiast verhaal, maar die ransuilen hebben ook wel een nadeel, daar kwamen we verleden jaar wel achter. Als de jongen uitvliegen hebben die een bepaalde roep, een soort contactroep voor hun ouders. En die roep is nogal doordringend (zwak uitgedrukt). Vooral als het warm is en je ligt 's avonds op bed met je raam open. Het is een beetje alsof een vervelende buurjongen met zo'n piepbeest voor de hond onder je raam staat en elke 10 seconden even in dat piepbeest knijpt. Een soort hoge IEIIEIEIUW. Niet echt handig om bij in slaap te vallen. Maar vooruit, het is niet je buurjongen, maar de uilskuikens die daar aandoenlijk in de boom zitten, dus we hebben het ze maar vergeven, alhoewel het de eerste paar nachten niet meeviel om in slaap te vallen.

Ik ben benieuwd of we dit jaar ook weer van de jonge uilen mogen genieten.

En mocht je wat meer willen weten over de ransuil, en hun roep willen horen, dan is DIT een leuke link van de vogelbescherming.

Fijne avond,

Marie-Louise