zaterdag 13 januari 2018

Gebreide sok en klaagzang

De eerste schoolweek na de kerstvakantie zit er weer op. Weer lekker in mijn eigen ritme dacht ik, maar op maandag had de jeugd nog vrij en op dinsdag kwamen ze al na twee lesuren terug omdat de verwarming op school in de kerstvakantie stuk was gegaan en ze met jassen en mutsen in de klas zaten. Woensdag was de school weer voldoende opgewarmd, dus toen kon de week echt beginnen.

Ik bracht de rest van de week door met inventaris tellen in de winkel, BTW-aangifte doen en huishouderen. En op vrijdag wilden de dames met de bus naar school. Ook zoonlief moest nog even naar de stad. Maar nu heeft de busmaatschappij hier besloten dat door het dorp rijden te ingewikkeld is, dus de bussen stoppen alleen nog bij de ringweg net buiten het dorp. Daar is niemand die ziet wat er met de fietsen gebeurd die daar allemaal staan, dus die worden met de regelmaat van de klok gejat of gesloopt. Kortom, ik breng mijn grut dan naar de rondweg met de auto, want de fietsen laat ik liever in onze eigen schuur. Het kwam erop neer dat ik gisteren 5x naar de rondweg reed om kinderen te halen of te brengen! Ik mis de bushalte midden in het dorp. Ook voor ouderen is het lastig, want die moeten helemaal naar de rondweg lopen. Weer zo'n fijne bezuiniging waarvan ik denk, ik vind het gewoon armoedig. Een bus hoort in je dorp te stoppen, zeker voor de oudere bewoners.

Afijn, ik ging ook nog naar de bloemist (daar is ook de geldautomaat in ons dorp). Komt er een oude meneer in een scootmobiel. Hij vraagt aan mij of ik kan helpen. Ja hoor, natuurlijk, en geeft mij pardoes zijn bankpas en een briefje met zijn pincode. Ik heb netjes geld voor hem gepind en een praatje gemaakt, want hij kon  met zijn scootmobiel zelf niet goed bij het pinapparaat komen. Maar ik hield er geen goed gevoel aan over. De bloemistenmevrouw zei dat zij ook vaak voor hem pint. Blijkbaar heeft de meneer verder niemand die dat voor hem kan doen. Tja, gelukkig hebben we nog een pinautomaat in het dorp. De bijbehorende bank is allang verdwenen. Nou ja, ik kocht van weeromstuit een grote bos bloemen voor thuis om de boel een beetje op te vrolijken. Soms denk ik, kunnen wij nou niet wat beter voor onze oudere medemens zorgen?

En 's avonds zette ik een sok op de pennen. Dat had ik wel verdiend vond ik (waarom eigenlijk?).


Dit is de sok, voor het eerst met een patroontje erin.


Ik gebruikte een patroon van Drops Design (Garnstudio)

Sea Steps / DROPS 161-39 - Gebreide DROPS sokken met kantpatroon van Fabel. Maat 35-43
Zo zou de sok dus moeten worden.
Hier de link naar het patroon.

En terwijl ik aan het breien was bedacht ik me dat iemand via dit blog pas zei dat zij altijd twee sokken tegelijkertijd breit. Dat zou ik toch ook eens op moeten zoeken.

Wil je ook sokken breien,  hier heb ik een uitleg opgeschreven met veel foto's om het zelf te proberen. (Zie ook het label "sokken breien").

En nu hup, aan het werk!

Fijne dag!
Marie-Louise

6 opmerkingen:

  1. Ja, je hebt helemaal gelijk om hier even over te klagen hoor! Het is zo triest, zoals die oudere man die niemand heeft om hem te helpen. En dat er dan geen voorzieningen zijn voor zulke mensen. Besparen op de bus, misschien positief voor de busmaatschappij zelf, maar niet voor de reizigers natuurlijk... Zucht!
    Gelukkig heb je dan bloemen en sokken breien als troost :-)
    Dat worden echt mooie sokken zo te zien, geniet er maar van!
    Groetjes en fijn weekend, Sigrid

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ik zal maar proberen gewoon af en toe iemand te helpen, dat scheelt toch een klein beetje in deze wereld. En de sok vordert al lekker. Nu nummer twee nog.

      Verwijderen
  2. Dat van die sokken 2 tegelijk breien, kan ik wel zijn geweest.
    Ik brei ze namelijk altijd zo, op 1 rondbreinaald, en dan vanaf de teen naar het boord.
    Tja, het is gewoon bar, hoe slecht wij voor onze ouderen zorgen. Triest dat die meneer blijkbaar niemand heeft die even voor hem gaat pinnen. In onze winkel is het pin-apparaat op de balie kantelbaar, zodat mensen in een rolstoel, maar ook kleinere personen, zelf kunnen pinnen en het beeldscherm kunnen lezen, zodat ze ook weten dat het bedrag klopt.
    Laatst een kleine, oude mevrouw die daar zo ontzettend blij van werd, ze straalde gewoon dat er zomaar rekening met haar kleine postuur werd gehouden! Soms is er zo weinig voor nodig om je medemens te helpen, het zou fijn zijn als we dat met z'n allen wat meer zouden doen!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Ja, alle kleine beetjes helpen. Gewoon behulpzaam zijn voor elkaar. Ik zal eens op youtube kijken of ik iets kan vinden over dat tegelijk breien van 2 sokken. Lijkt me makkelijk omdat ze dan precies even lang worden zonder dat je steeds moet vergelijken.

      Verwijderen
  3. Ik heb een poosje als vrijwilliger voor een liefdadigheidsinstantie gewerkt hier in Engeland, Independent Age, die ouderen ondersteunt om zelfstandig te blijven wonen. Ik was een zogenaamde 'befriender' en ging eens in de paar weken even langs bij iemand voor een praatje en een kopje thee. Sommige mensen waren zo eenzaam! Mijn leven raakte een beetje in de war en van vrijwilligerswerk is een poosje niets gekomen, maar hopelijk wordt dit jaar wat rustiger en kan ik het weer oppakken, want je hebt zo het gevoel dat je wat voor iemand kunt betekenen door iets heel kleins te doen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Goed hoor, dat je dat vrijwilligerswerk deed. Het heeft mij zelf ook wel aan het denken gezet of ik niet via vrijwilligerswerk ook iemand zou kunnen helpen. Maar vaak blijft het maar bij denken. Misschien moet ik echt eens gaan informeren.

    BeantwoordenVerwijderen